Architektura centrów sportowych
Przestrzeń centrów sportowych nie jest już zarezerwowana jedynie dla profesjonalnych sportowców. W ich projektowaniu odchodzi się od monofunkcyjnych założeń. Zamiast nich projektanci, odpowiadając na zapotrzebowanie użytkowników, myślą szerzej. Ważna jest wielofunkcyjność i ekologia.
nowoczesna architektura obiektów sportowych
W ciągu ostatnich lat sport stał się popularny nie tylko wśród zainteresowanych nim sportowców. Wraz ze zmianą stylu życia i wzrostem zapotrzebowania na ofertę aktywnego wypoczynku powstaje coraz więcej obiektów, takich jak wielofunkcyjne hale sportowe, które służą także osobom dopiero rozpoczynających swoją przygodę ze sportem. Centrum kultury i sportu StreetMekka, w mieście Viborg, w Danii, ma dodatkowo za zadanie zintegrować lokalną młodzież, oferując bazę pod szereg niestandardowych aktywności, które użytkownicy organizują we własnym zakresie, jak sporty uliczne czy wspinaczka. Standaryzacja i wymiarowa precyzja przestrzeni sprawia, że architektura sportu ma pewien ponadkulturowy charakter i dobrze służy celom integracji. Jak zakłada projekt centrum Ring of hope w Chicago, centrum sportu, poprzez integrację lokalnej społeczności czy aktywizację osób bezrobotnych, może pomóc w rozwiązywaniu wielu współczesnych miejskich problemów środowiskowych.
przestrzeń rekreacji alternatywnej
Centra sportu to przestrzenie zapewniające oderwanie od codzienności, to miejsca spotkań i aktywnego wypoczynku, które kreują przestrzenie zdrowej rywalizacji. Etyczne zasady sportu mogą być bezpośrednio przełożone na estetykę obiektów sportowych, tworząc ich piękną funkcjonalność. Są to miejsca zaprojektowane ergonomicznie, ekologicznie i wpisane w kontekst — naturalny, zbudowany i ten społeczny. Nieingerująca w otoczenie marina Centrum Sportów Wodnych i Lodowych nad jeziorem Ukiel w Olsztynie, nienachalnie wpisana jest w krajobraz. Projekt wykorzystuje zielone dachy tak, aby kubatura ośrodka żeglarskiego zdawała się być naturalnym przedłużeniem wzgórza, a układ ścieżek na całym terenie jest powiązany z zabudową.
Kierownik działu projektów zewnętrznych i wystaw w Narodowym Instytucie Architektury i Urbanistyki. Współzałożyciel krakowskiego stowarzyszenia Przestrzeń-Ludzie-Miasto i członek rady Fundacji Instytut Architektury. Brał udział w przygotowaniu wystaw (m.in. „Za-mieszkanie 2012. Miasto ogrodów, miasto ogrodzeń”, „Figury niemożliwe” - Pawilon Polski na 14. Biennale Architektury w Wenecji, „Transformacja. Przestrzenie wolności", „Tożsamość. 100 lat polskiej architektury”) i projektów edukacyjnych, koordynator projektów Krakowski Szlak Modernizmu i Pomoszlaku. Architekt, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, stypendysta rządu francuskiego na Ecole Nationale Supérieure d’Architecture de Paris-Belleville. Studiował także w Amsterdamie i Kopenhadze.
[fot. Grzegorz Karkoszka / Exercising modernity]
