Architektura wielorodzinna
Wyzwania architektury mieszkaniowej dającej miejsce do życia wielu rodzinom to przede wszystkim stworzenie przestrzeni, w której zupełnie różne jednostki będą się czuły tak samo ważne, bezpieczne i będą mogły się z nią identyfikować. Ponadto, adekwatne odpowiedzi przestrzenne dla szybko zmieniającego się społeczeństwa mają tutaj kluczowe znaczenie.
wielofunkcyjna przestrzeń do życia
Rozważając czynniki składające się na dobrą jakość przestrzeni do życia błędem wydaje się założenie monofunkcyjnego obszaru mieszkaniowego. Dużo korzystniejsze są struktury łączące w sobie wiele elementów i usług. Taka wielofunkcyjność, wrażliwa na potrzeby mieszkańców, stwarza żywą tkankę miejską. Hybryda mieszkalno-usługowa ma dużo większe szanse wpisać się w kontekst miejski i uzupełnić go. Elastyczność rozwiązań ważna jest także w odniesieniu do samego mieszkania. Standardem wydaje się dzisiaj projektowanie mieszkań z możliwością późniejszego podziału w dowolny, odpowiadający użytkownikowi sposób.
nowoczesna architektura wielorodzinna
Poszanowanie miejsca wcale nie musi ograniczać pola do kreacji. Wpisując się w kontekst miejski, można go twórczo wykorzystać. Ceglana elewacja plomby miejskiej w Londynie materiałem nawiązuje do otoczenia, jednak wyróżnia się autorskim sposobem układania cegieł i ich wypałem. Duże okna kontrastują z elewacją, dodając kamienicy lekkości i wpuszczając do środka naturalne światło, co sprawia, że wnętrza są zaskakująco odmienne od tego, czego można by się spodziewać po ciemnej, ceglanej fasadzie. Nietypowe zastosowanie drewnianej konstrukcji, projektowanie biofiliczne i statek jako główna inspiracja to kolejny przykład innowacyjnego podejścia do tematu mieszkalnictwa wielorodzinnego architektów holenderskich w projekcie apartamentowca w Amsterdamie.
jak zaprojektować wyjątkowe wnętrza zamieszkania zbiorowego?
Schronisko dla osieroconych dziewcząt w Iranie pokazuje, jak bardzo zmienia się podejście do architektury zamieszkania zbiorowego. Projekt z szacunkiem podchodzi do potrzeb użytkowników, w efekcie nie tylko poprawia jakość życia dziewcząt, ale wprowadza w nie nową wartość. Rozbudowany program przestrzeni wspólnych oferuje wiele możliwości integracji. Wsparcie grupy w sytuacjach kryzysowych jest niezwykle istotnym elementem tego typu architektury. Projektując przestrzenie zamieszkania zbiorowego, oprócz zapewnienia intymności i prywatności, zawsze należy uwzględnić przestrzeń na interakcje międzyludzkie.
KATARZYNA CYNKA
Absolwentka Wydziału Architektury i Urbanistyki Politechniki Poznańskiej (dyplom 2016). W latach 2004 – 2005 stypendium na Wydziale Architektury Uniwersytetu w Hanowerze w Niemeczech. Założycielka i od 2005 r. główny architekt pracowni PL.archirekci. W 2006 pomysłowdawca i organizator wystawy Możliwe / Niemożliwe w architekturze Poznania (Centrum Kultury Zamek w Poznaniu).
Członek Wielkopolskiej Izby Architektów RP, numer uprawnień projektowych: 83/WPOKK/UpB/2011 oraz Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP.
BARTŁOMIEJ BAJON
Absolwent Wydziału Architektury i Urbanistyki Politechniki Poznańskiej (dyplom 2006r.). Założyciel i od 2005 r. główny architekt pracowni PL.architekci. Zdobywca wyróżnienia oraz nominacji do nagrody im. prof. Czarneckiego za najlepszą pracę semestralną wykonaną na Wydziale Architektury PP. W 2006 pomysłodawca i organizator wystawy Możliwe / Niemożliwe w architekturze Poznania (Centrum Kultury Zamek w Poznaniu).
Członek Wielkopolskiej Izby Architektów RP, numer uprawnień projektowych: 42/WPOKK/2014 oraz Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP.
