temat numeru
Podlasie
Esperanto — z tym się chyba najbardziej kojarzy Białystok. Jego twórca — Ludwik Zamenhof urodził się właśnie w Białymstoku, wielokulturowym dziewiętnastowiecznym mieście, którego śladów, niestety, niewiele odnajdziemy już dzisiaj. W środowisku architektonicznym miasto to kojarzy się też z Operą i Filharmonią Podlaską zaprojektowaną przez Marka Budzyńskiego, która od chwili powstania była szeroko komentowana. I jeszcze, oczywiście — z rodem Branickich, którzy zostawili po sobie barokowe założenie parkowo-pałacowe. Warto bowiem przypomnieć, że u zarania było to magnackie miasto prywatne.
Obecnie stolica Podlasia jest miastem, które pretenduje do miana metropolii, chce być uważana za nowoczesną i przyjazną do życia. Reklamuje się hasłem „Wschodzący Białystok”, inwestuje w infrastrukturę, budynki i przestrzenie publiczne, sportowe oraz uniwersyteckie. Pisze o tym Janusz Grycel w artykule otwierającym niniejszy numer. Według „Guardiana”, to właśnie Białystok jest miastem, w którym żyje się najlepiej w Polsce. Z rodzimych relacji medialnych przebijają się jednak głównie ksenofobiczne i rasistowskie wybryki, które mają miejsce w stolicy Podlasia. Wszyscy pamiętają przecież słynne „idziemy po was” szefa MSW Bartłomieja Sienkiewicza, które skierował do zorganizowanej grupy przestępczej białostockich skinheadów.
Jaki jest więc Białystok? Jak wpływa na region, którego jest stolicą, a w którym obok siebie żyją ludzie różnych kultur i wyznań? Na te pytania trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć, ale zależało nam, żeby pokazać różnorodność powstających tam realizacji.
Małgorzata Tomczak
| p o d g l ą d n u m e r u : |
