Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki zaprasza na wystawę pt. „Tożsamość. 100 lat polskiej architektury”. Wystawa podzielona jest na pięć spójnie zaprojektowanych lokalnych sekwencji, odpowiadających pięciu okresom historycznym o dość wyraźnej charakterystyce ekonomiczno-społecznej. Kolejno w pięciu różnych miastach: Krakowie (hotel Cracovia), Warszawie (Biblioteka Uniwersytecka), Lublinie (Centrum Spotkania Kultur), Poznaniu (Stary Dworzec Kolejowy) i Katowicach (NOSPR), przedstawione zostaną na wybranych przykładach etapy rozwoju rodzimej myśli i praktyki architektonicznej oraz urbanistycznej. Wycinkowy charakter wystawy oraz symboliczne oddanie głosu różnym regionom Polski ma na celu zasygnalizowanie, że to właśnie takie różnorodne, lokalnie uwarunkowane historie procesów modernizacyjnych splatają się ze sobą, aby ostatecznie złożyć się na ogólny dorobek kraju w tej dziedzinie, tworząc jego zbiorową tożsamość, przy zachowaniu lokalnej specyfiki. Wystawa potrwa do 15 grudnia br.
http://www.centrumdesignu.gdynia.pl/
Pomorski Park Naukowo-Technologiczny Gdynia i Centrum Designu zapraszają na wystawę pt. „Future living. Duńskie miasta przyszłości” (do 19 I 2020). Wystawa przygląda się wyzwaniom, przed którymi stoi obecnie świat, oraz nowym możliwościom budowania naszej wspólnej przyszłości w sposób zrównoważony, zarówno w Danii, jak i w innych krajach. Ekspozycja koncentruje się na kilku z siedemnastu „Celów Zrównoważonego Rozwoju”, ogłoszonych w ramach agendy Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ), w której urbanizacja, klimat i jakość życia wskazane zostały jako jedne z najważniejszych globalnych wyzwań. XXI stulecie zostało okrzyknięte wiekiem miast. Rozrastają się one w ogromnym tempie, a prognozy wskazują, że do 2050 roku dwie trzecie ludności na świecie będzie żyło na terenach gęsto zaludnionych. Jak wobec tego budować zrównoważone miasta, które są optymalnie połączone z obszarami podmiejskimi i wiejskimi oraz naturą, dobrze funkcjonują społecznie i w których odpady komunalne są bogactwem naturalnym? Jak spełnić światowe cele redukcji emisji dwutlenku węgla i jednocześnie stworzyć ramy dla dobrego życia i wspólnoty? Właśnie na te pytania będzie można szukać odpowiedzi na gdyńskiej wystawie.
Krakowska Galeria Architektury GAGA zaprasza na wystawę twórczości Roberta Koniecznego pt. „Ruchome / Nieruchome” (5–31 XII). Ekspozycja prezentuje nieruchome obiekty, które — widziane z różnych perspektyw — stają się ruchome. Robert Konieczny i pracownia KWK Promes w swoich projektach często wykorzystują ruchome elementy, dzięki którym architektura wchodzi w interakcję z jej użytkownikami. Podobny mechanizm, zastosowany w projekcie wystawy, nadaje statycznej ekspozycji dynamiki, zachęcając odbiorców do gry w przestrzeni galerii. W ten sposób filozofia, która stoi za projektami Roberta Koniecznego i KWK Promes, staje się zrozumiała. Ruch jest bowiem kwestią, bez której nie można w pełni odczytać architektury prezentowanych na wystawie budynków. „Ruchome / Nieruchome” przedstawia znane realizacje KWK Promes, w których mobilność poszczególnych elementów odgrywa zasadniczą rolę. Są to, między innymi, Centrum Dialogu Przełomy w Szczecinie (2009), Dom Bezpieczny (2008), Arka Koniecznego (2015) czy ukończony niedawno Dom Kwadrantowy (2018).
http://centrumarchitektury.org/
Nakładem warszawskiego Centrum Architektury ukazała się ostatnio książka kanadyjskiej badaczki, historyczki architektury i pisarki Despiny Stratigakos pt. „Gdzie są architektki?” (w tłumaczeniu Agnieszki Rasmus-Zgorzelskiej). Pierwsze architektki, studentki, członkinie stowarzyszeń — pionierki ponad sto lat temu rozbijające szklany sufit, by utorować drogę innym — popadły w zapomnienie. Książka Despiny Stratigakos podejmuje na nowo ten rozdział historii i porusza zarazem niewygodny temat: jak to się dzieje, że ponad połowa osób zaczynających co roku studia architektoniczne to kobiety, a dwadzieścia lat później tylko spychana na margines zawodu garstka z nich prowadzi własne pracownie? Czyżby ignorowane, obrażane pogardliwymi artykułami prasowymi, ciągle krytykowane architektki objęła „strategia niepamiętania”, czy może większą rolę odgrywa tu ambiwalencja, a nawet niechęć w przyznawaniu zleceń kobietom? Piszący o architekturze dziennikarze pomijają osiągnięcia projektantek jako mało ważne, skazując nas na nieodwracalną stratę dorobku wielu pokoleń kobiet, które poświęciły życie budowaniu i krytyce architektury. Jak temu zaradzić? Czy architektura na zawsze pozostanie „męskim klubem”?
W Galerii Arsenał w Białymstoku odbywa się wystawa na stulecie Bauhausu pt. „Do zobaczenia po rewolucji!” (do 18 XII). Wystawa jest propozycją rozbicia monolitycznej wizji Bauhausu, która zakłada, że wytworzył on jednorodny styl czy receptę na estetykę modernistyczną. Zbudowana jest w formule dialogu zaproszonych artystów, architektów, projektantów i kuratorów z historycznymi pracami i dokumentami oraz późniejszymi reminiscencjami szkoły bauhausowskiej (po raz pierwszy prezentowanymi w Polsce). Wystawa jest eksperymentem we wspólnotowym i krytycznym odczytaniu tradycji modernistycznej w kontekście współczesnych praktyk twórczych, edukacyjnych i społecznych.
W listopadzie br. nakładem krakowskiego Wydawnictwa EMG ukazał się szósty tom serii „Architektura jest najważniejsza” pt. „Pionierki”. Po wydaniu drugiego tomu serii, zatytułowanego „Architektki”, Wydawnictwo EMG odnotowało wiele głosów zachęcających do kontynuacji tematu udziału kobiet w tworzeniu polskiej kultury architektonicznej. „Pionierki” to zbiór esejów o prekursorkach urbanistyki i architektury nowoczesnej Polski — kobietach zapomnianych, choć to one przyczyniły się do rozwoju tych dziedzin: Annie Ptaszyckiej, Wandzie Krahelskiej, Wandzie Melcer, Gizelli Marguliesównie i Teresie Chmurze-Pełech.
http://www.wysokizamek.com.pl/
A&B patronuje książce pt. „Być jak Kopenhaga. Duński przepis na miasto szczęśliwe” autorstwa Mikaela Colville-Andersena, która ukazała się w bieżącym roku nakładem Wydawnictwa Wysoki Zamek w przekładzie Weroniki Mincer. „Być jak Kopenhaga” to książka o rowerach, ale też pochwała życia miejskiego. Opowiada o tym, „jak w mieście przemieszczać dużo ludzi z miejsca na miejsce i jak skutecznie przywrócić rowerom status szanowanego, akceptowanego i dostępnego środka transportu, a do tego jeszcze na tej inwestycji zarobić”. Colville-Andersen nie jest akademickim teoretykiem. Jak sam podkreśla, jeździł rowerem służbowo po sześćdziesięciu pięciu różnych miastach. Dziś swoim doświadczeniem dzieli się z włodarzami metropolii całego świata i z ich mieszkańcami. Przekonuje, że komfortowe dla wszystkich i zielone miasto to żadna utopia. Jego zdaniem to właśnie rower może znów uczynić nasze miasta przyjaznymi do życia.
A&B patronuje książce prof. Aliny Maciejewskiej i dr Agnieszki Turek zatytułowanej „Rewitalizacja terenów poprzemysłowych”, która ukazała się w bieżącym roku nakładem Wydawnictwa Naukowego PWN. W Polsce przemiany społeczno-ekonomiczne po 1989 roku spowodowały ograniczenie produkcji przemysłowej oraz likwidację zakładów niespełniających wymagań z zakresu ochrony środowiska. Ponowne wykorzystanie terenów, których dotychczasowa funkcja zagospodarowania wygasła, stanowi istotny problem rozwoju wielu współczesnych miast. Rewitalizacja obszarów poprzemysłowych, poprzedzona często koniecznością ich rekultywacji, jest procesem długotrwałym, wymagającym interdyscyplinarnego i zintegrowanego podejścia. Książka prof. Maciejewskiej i dr Turek podejmuje tematykę potrzebną, nowoczesną i praktyczną. Istniejące opracowania dotyczące tego obszaru nie są bowiem aktualne i nie nawiązują do nowych uwarunkowań prawnych. Czytelnik znajdzie w tej publikacji odpowiedzi na pytania, jaka jest skala degradacji obszarów w Polsce, jakie są kierunki rewitalizacji i jej metodyka, a także jak wykorzystać technologie geoinformacyjne w procesie rewitalizacji.
A&B patronuje książce Agaty Twardoch pt. „System do mieszkania. Perspektywy rozwoju dostępnego budownictwa mieszkaniowego”, w której podejmuje ona dyskusję na temat kwestii mieszkaniowej, próbując wyznaczyć w niej nowe horyzonty. Agata Twardoch to architektka i urbanistka związana z Wydziałem Architektury Politechniki Śląskiej i członkini Towarzystwa Urbanistów Polskich, która współprowadzi pracownię projektową 44STO. Naukowo zajmuje się dostępnym budownictwem mieszkaniowym i alternatywnymi formami zamieszkania. „Koncepcja, że dostępne budownictwo mieszkaniowe nie jest skierowane tylko do osób najuboższych, a polityka mieszkaniowa nie polega na rozdawnictwie i dysponuje wieloma pozafinansowymi narzędziami, wymaga jeszcze sporo tłumaczenia. Najwyższy czas zmienić sposób rozmowy o mieszkalnictwie” — pisze we wstępie książki Agata Twardoch, wyjaśniając na dalszych jej stronach nie dla wszystkich oczywisty związek architektury z polityką mieszkaniową. „System do mieszkania” to lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy zawodowo zajmują się tematem mieszkalnictwa.
