Nagroda w kategorii Architekt/urbanista
Michał Brutkowski
opina jury
Kapituła jednomyślnie zadecydowała o przyznaniu nagrody Michałowi Brutkowskiemu w uznaniu jego dotychczasowej działalności oraz licznych projektów, tworzonych w duchu projektowania uniwersalnego. Swoją karierę zawodową rozpoczął w latach 1979-1981, jako asystent w Biurze Projektowym Inwestprojekt Warszawa kierowanym przez prof. Halinę Skibniewską, pionierkę projektowania dostępnego w Polsce. W 1991 roku założył autorską pracownię Archigraf, która projektuje obiekty użyteczności publicznej, handlowe, administracyjne, oświatowe, sportowe, służby zdrowia, przemysłowe i mieszkalne. Zajmuje się także budynkami objętymi ochroną konserwatorską, modernizacją istniejących budynków oraz przystosowywaniem ich do potrzeb osób z niepełnosprawnością. Do najważniejszych projektów Michała Brutkowskiego należą między innymi kryty basen kąpielowy z udogodnieniami dla osób z niepełnosprawnością oraz zapleczem rehabilitacyjnym, w Konstancinie-Jeziornie (1998–2003), Centrum handlowo-usługowe z dworcem PKP Warszawa Wileńska (współautor, 1999–2001), Centrum Targówek „Zielony Park Handlowy” w Warszawie (współautor 2006 –2008), przebudowa i rozbudowa Szkoły podstawowej nr 4 w Słomczynie (2023) oraz budynek Administracyjno-biurowy ZGK w Konstancinie-Jeziornie (nominowany do konkursu Lider Dostępności 2024).
Michał Brutkowski jest również autorem licznych projektów adaptacyjnych, które dostosowały Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej (2015–2024) oraz zabytkowe budynki Uniwersytetu Warszawskiego (w latach 2000 do dziś) do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, w tym między innymi Gmach Instytutu Kultury Polskiej (nagroda Grand Prix w konkursie Warszawa Bez Barier w 2004), Pałac Czetwiertyńskich, Pałac Kazimierzowskiego, budynek Zarządu Samorządu Studentów, Audytorium Maximum i Instytut Filozofii i Socjologii.
Michał Brutkowski jest też cenionym członkiem zespołów eksperckich i kapituł konkursowych, sędzią w konkursach architektonicznych oraz autorem i współautorem artykułów i prac naukowych poświęconych dostępności architektonicznej. Jednocześnie od lat 70. związany jest zawodowo z Wydziałem Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie niestrudzenie propaguje wśród swoich studentów i dyplomantów ideę dostępności obiektów dla osób z niepełnosprawnością oraz zasady projektowania uniwersalnego.
