Wyróżnienie I stopnia
7 tys. złotych
autorka
Aneta Roguszczak
opinia jury
Jury doceniło projekt za zrozumienie tutejszego kontekstu lokalnego i globalnego, będącego mariażem zagadnień kulturowych, społecznych, turystycznych oraz ekologicznych. Z uznaniem spotkała się trafna diagnoza oraz pomysłowa odpowiedź na zastany, złożony problem – projektowanie w miejscu szczególnym, jakim jest obszar chroniony Tatrzańskiego Parku Narodowego. Autorzy projektu znaleźli język przestrzeni, który umożliwił połączenie z pozoru sprzecznych interesów danego miejsca — zachowanie naturalnego charakteru otoczenia oraz zaspokojenie potrzeb jego licznych użytkowników. Efekt ten osiągnięto poprzez wycofanie bryły względem istniejącego ciągu komunikacyjnego oraz ukrycie parteru projektowanego budynku w terenie. Utworzone w efekcie tych ruchów przedpole obiektu, tworzy swoiste ramy dla przybywających tu osób, wyznacza granice, zmniejszając ryzyko ekspansji w obrębie polany. Tym samym obiekt wykracza poza program budynku toalety publicznej, a sama idea nabiera wymiaru edukacyjnego. Zaprojektowany dziedziniec wraz z jego zagospodarowaniem jest miejscem odpoczynku, osłoniętym od wiatru, tak istotnym po długiej wycieczce górskimi szlakami. Zwrócono jednak uwagę na wynikające z powyższych decyzji projektowych potencjalne problemy użytkowe – zalegający w lokalnym obniżeniu terenu śnieg, czy odprowadzenie wody deszczowej. Zastrzeżenie budzi również brak odpowiedniego zabezpieczenia przed upadkiem z wysokości.
Na uznanie zasługuje również projektowanie w duchu architektury tła, nieinwazyjnej dla otoczenia, respektującej jego kontekst oraz ograniczającej wizualną ingerencję w otaczający krajobraz. Projektowany obiekt oddaje jednocześnie hołd tradycji i kulturze Podhala poprzez odwołanie do lokalnego archetypu zabudowy. Jednak dobór materiału (surowe drewno) oraz sposób jego zastosowania w połączeniu z bryłą nawiązującą do architektury pasterskiej, wprowadza niepotrzebną narrację z pogranicza kreacji czy też stylizacji architektonicznej, odbierając projektowanej architekturze współczesny charakter.
Za atut jury uznało klarowne wyznaczenie stref dla poszczególnych funkcji obiektu wraz z wydzieleniem odrębnego, przeszklonego przedsionka, z którego są dostępne pomieszczenia higieniczno-sanitarne. Zastrzeżenia budzą jednak rozwiązania z zakresu dostępności oraz ergonomii (brak dostępu do toalety dla niepełnosprawnych z dróg komunikacji ogólnej, brak wyodrębnionego przedsionka z umywalkami w toalecie ogólnodostępnej lub innego dopuszczalnego w tym zakresie rozwiązania, zbyt wąskie drogi komunikacji ogólnej).
Pomimo mankamentów funkcjonalnych, projekt zasługuje na szczególne wyróżnienie ze względu na pomysłową ideę oraz mało inwazyjną krajobrazowo koncepcję.
