Architektura filharmonii
Ponieważ melomania często bywa przejawem szerszego zamiłowania do piękna, miło jest, gdy można się jej oddawać w przestrzeniach stymulujących zmysł estetyczny również w warstwie wizualnej, czyli w otoczeniu nietuzinkowej, wysmakowanej architektury, jak na przykład w Filharmonii Paryskiej autorstwa Jeana Nouvela.
Przez lata sztandarowy przykład takiego myślenia o projektowaniu gmachów muzycznych instytucji kultury stanowiła opera w Sydney autorstwa Jørna Utzona, który został uhonorowany w 2003 roku Nagrodą Pritzkera, natomiast samo dzieło jego wyobraźni cztery lata później zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Tak wysoko zawieszona poprzeczka zdaje się motywować i inspirować architektów kreujących współczesne filharmonie. Wiele z efektów ich pracy zwycięża w prestiżowych branżowych konkursach. Do takich należy Filharmonia im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie projektu hiszpańskiej pracowni Estudio Barozzi Veiga, nagrodzonego za nią prestiżową nagrodą im. Miesa van der Rohe w 2015 roku.
Rocznik 1988. Studiowała Historię Sztuki, Architekturę i Urbanistykę, a także odbyła staż w fundacji DOCOMOMO Ibérico w Barcelonie i ukończyła kurs w muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie. Na portalu A&B opiekuje się cyklicznymi publikacjami z serii „10 pytań do…” i „Przerwa na kawę” oraz materiałami poświęconymi architekturze i wydarzeniom. W wolnych chwilach czyta kryminały, kaligrafuje, jeździ po świecie i cóż… ogląda seriale na Netflixie.
