Rozmowa z Henrykiem Kwapiszem o publikacji Saint-Gobain „Ślad węglowy domu jednorodzinnego pod lupą”
Saint-Gobain deklaruje osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2050 roku. Jeśli firma jest neutralna, to czy budynki powstające z jej produktów również staną się takie?
To kwestia złożona, jak sama realizacja projektu składającego się z wielu elementów. Zmniejszając emisję swojej działalności, wpływamy w pewnej części na tzw. wbudowany ślad węglowy, czyli ten związany z wydobyciem i produkcją poszczególnych wyrobów budowalnych. To duży krok naprzód, ponieważ ślad węglowy na etapie eksploatacji budynku jesteśmy w stanie zmniejszyć, np. poprawiając efektywność energetyczną poprzez stosowanie odnawialnych źródeł energii. Śladu wbudowanego nie można poprawić. To jedna strona medalu. Druga jest mniej optymistyczna — nawet jeśli nasze materiały niosą ze sobą mniejszy ślad, to dom powstaje z wielu różnych komponentów. Jeśli cała branża nie zadba o redukcję, to ogólny wynik nie będzie zadowalający.
Henryk Kwapisz, Dyrektor ds. relacji instytucojnalnych Saint-Gobain
© Saint-Gobain
Czy w obraniu tego kierunku nie pomagają kolejne aktualizacje o Warunkach Technicznych, w tym ostatnia ze stycznia?
Z pewnością zmieniły one podejście branży, zwiększyły świadomość ekologiczną i pomogły wypromować na rynku całe generacje produktów zapewniających lepszą izolacyjność termiczną. A ta jest najlepszym rozwiązaniem problemu wysokiej emisji CO2 na etapie eksploatacji. Jak wynika z analizy „Ślad węglowy domu jednorodzinnego pod lupą” opracowanej dla Saint-Gobain w Polsce przez KAPE we współpracy z HOMEKoncept, dobrze zaprojektowany obiekt wg. WT 2021, w którym zastosowane zostały m.in. izolacje ISOVER, systemy suchej zabudowy RIGIPS i szkło BUILDING GLASS, pozwala uniknąć w ciągu swojego 50-letniego użytkowania wyemitowania około 25 t CO2e mniej niż taki sam dom zaprojektowany wg. WT 2017, czyli około 15%. Co dowodzi, że budynek zużywający mniej energii, a więc bardzo dobrze zaizolowany, ma niższy ślad węglowy, a przy tym, co jest niezwykle istotne, generuje również mniejsze rachunki za ogrzewanie.
© Saint-Gobain
Oznacza to, że odpowiedzialność za emisję CO2 spoczywa nie tylko na producentach, ale również na inwestorach. W segmencie budownictwa mieszkalnego, a szczególnie domów jednorodzinnych jest to trudne do wyegzekwowania.
Niestety tak. Jak powiedzieliśmy, Warunki Techniczne skupiają się na efektywności energetycznej, ale nie ma dokumentu, który regulowałby wskazania emisji CO2 dla domu. Budynki odpowiadają za 38 proc. światowych emisji CO2, przy czym 28 proc. pochodzi z eksploatacji budynków, a pozostałe 10 proc. spowodowane jest zużyciem energii niezbędnej do produkcji materiałów i technologii wykorzystywanych w budownictwie. W Polsce rocznie powstaje 70 tys. budynków jednorodzinnych. Jaka jest tutaj skala emisji CO2? We wspomnianej analizie KAPE pojawia się ciekawa analogia. Jeśli w tych 70 tys. domów udałoby się zminimalizować emisję na wszystkich etapach, to ilość niewyemitowanego CO2 odpowiadałaby ilości pochłoniętej przez 5,4 mln drzew rosnących przez 50 lat. Internauci oszacowali, że w Puszczy Kampinoskiej jest 33 mln drzew, czyli 1/6 drzew w Puszczy Kampinoskiej przez 50 lat pracuje na 70 000 emitujących nadmierne ilości CO2, domów.
© Saint-Gobain
Inwestor powinien zatem unikać greenwashingu i stawiać na domy energooszczędne, domy pasywne. Czy może zrobić coś jeszcze?
To bardzo dobra rekomendacja — już w taki sposób zadbałby o mniejszy wbudowany ślad węglowy i ten na etapie eksploatacji. Po drodze można zoptymalizować jeszcze kilka etapów, aby poprawić całościowy wynik. Na ślad węglowy składa się również energia zużyta na transport z fabryki na plac budowy czy instalację wyrobu. Korzystając z usług firm, które mogą dostarczyć w jednej dostawie większy mix materiałów (np. wełna, płyty g-k, tynki itd.), zmniejszamy ślad węglowy w fazie budowy. Drobna rzecz, a przecież przekłada się również na wygodę, jeśli budujemy metodą gospodarczą.
Pełna wersja raportu jest dostępna bezpłatnie na stronie.
