Architektura filharmonii
Ponieważ melomania często bywa przejawem szerszego zamiłowania do piękna, miło jest, gdy można się jej oddawać w przestrzeniach stymulujących zmysł estetyczny również w warstwie wizualnej, czyli w otoczeniu nietuzinkowej, wysmakowanej architektury, jak na przykład w Filharmonii Paryskiej autorstwa Jeana Nouvela.
Przez lata sztandarowy przykład takiego myślenia o projektowaniu gmachów muzycznych instytucji kultury stanowiła opera w Sydney autorstwa Jørna Utzona, który został uhonorowany w 2003 roku Nagrodą Pritzkera, natomiast samo dzieło jego wyobraźni cztery lata później zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Tak wysoko zawieszona poprzeczka zdaje się motywować i inspirować architektów kreujących współczesne filharmonie. Wiele z efektów ich pracy zwycięża w prestiżowych branżowych konkursach. Do takich należy Filharmonia im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie projektu hiszpańskiej pracowni Estudio Barozzi Veiga, nagrodzonego za nią prestiżową nagrodą im. Miesa van der Rohe w 2015 roku.
W A&B od kilku lat pisze, bo lubi. Zawodowo osoba manewrująca pomiędzy architekturą a architekturą wnętrz. Studiowała na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej oraz na Uniwersytecie Lublańskim. Mieszkała już po trochu w Słowenii, Uzbekistanie i na Malcie, ale za każdym razem wraca do Krakowa jak bumerang i nie potrafi tego logicznie uzasadnić. Odpoczywa wędrując po górach lub układając puzzle. Najchętniej wydaje pieniądze na podróże i kwaśne żelki. Codziennie przed snem powtarza sobie w myślach: jutro pójdę wcześniej spać.
