Architektura i kultura
Architekturą przestrzeni kulturowych nazywamy obiekty użyteczności publicznej służące zaspokajaniu potrzeb w zakresie kultury, obejmujące wszystkie jej dziedziny, takie jak sztuka, muzyka, literatura, kinematografia, teatr etc.
czym jest architektura przestrzeni kulturowych?
To obiekty użyteczności publicznej służące zaspokajaniu potrzeb w zakresie kultury, obejmujące wszystkie jej dziedziny, takie jak sztuka, muzyka, literatura, kinematografia, teatr etc.
przykłady architektury przestrzeni kulturowych
Instytucje, za których pośrednictwem prowadzona jest działalność kulturalna, wymagająca adekwatnej infrastruktury, to przede wszystkim muzea i galerie, biblioteki i mediateki oraz wszelkie inne centra kultury, w tym miejsca, w których praktykowane są sztuki performatywne — domy kultury, opery, filharmonie, teatry, kina, a także amfiteatry i kompleksy festiwalowe.
kategorie obiektów architektury przestrzeni kulturowych (kryterium czasu powstania)
Budynki służące za gmachy instytucji kultury to adaptowane na te cele zabytki, obiekty i przestrzenie zmodernizowane lub współczesne realizacje od podstaw. Jeszcze w dwudziestym wieku zdawała się dominować tendencja do lokowania muzeów, oper i filharmonii oraz teatrów we wnętrzach historycznych, co w powszechnym mniemaniu kojarzone było z prestiżem i estymą. Jednak z czasem trend zaczął zanikać i utrzymał się jedynie selektywnie, jako wynik troski o spójność stylistyczną budowli z charakterem prezentowanych w niej ekspozycji i repertuaru. Szeroki oddźwięk sukcesów takich przedsięwzięć jak rewitalizacja Rotterdamu czy Muzeum Guggenheima w Bilbao zachęcił do eksperymentów z formą i bryłą, tym bardziej że kreatywność i innowacyjność nie są wcale z góry skazane na kolizję z triadą witruwiańską, lecz z powodzeniem mogą z nią koegzystować.
przeznaczenie i cele architektury przestrzeni kulturowych
Nadrzędną funkcją tego typu architektury — od początków jej istnienia — jest zapewnienie dostępu do kultury jej użytkownikom. Od drugiej połowy minionego stulecia zaczęto przy tym zwracać baczną uwagę na aspekt społeczny — o ile wcześniej nie wzbudzało kontrowersji, gdy uczestnictwo w kulturze nosiło znamiona elitaryzmu, to po przekroczeniu wskazanej cezury wyraźnie daje się zaobserwować dążenie do uczynienia obiektów architektury przestrzeni kulturowych jak najbardziej inkluzywnymi i dostępnymi dla wszystkich bez względu na zajmowany szczebel drabiny stratyfikacyjnej czy biologiczne ograniczenia organizmu (na przykład dysfunkcje narządu ruchu bądź wzroku). Dodatkowo odnotować należy przejawy mechanizmów adaptacyjnych architektury przestrzeni kulturowych do stylu życia współczesnych społeczeństw, na przykład biblioteki publiczne w centrach handlowych. W Polsce pierwsza taka placówka powstała w 2006 roku w Olsztynie, a następnie we Wrzeszczu i w Gliwicach.
Kolejne wyzwanie (z jakim aktualnie przychodzi zmierzyć się tego rodzaju architekturze) to zdolność wkomponowania się w tkankę smart city.
NArchitekTURA I NArchitecTURE to grupa projektowa założona i prowadzona przez Bartosza Haducha. Interdyscyplinarna pracownia łączy działania z zakresu projektowania: urbanistyki, krajobrazu, architektury, wnętrz, grafiki, designu oraz publicystyki. Obecnie trzon zespołu stanowią Bartosz Haduch, Łukasz Marjański, Michał Haduch i Michał Sapeta, jednak w zależności od specyfiki poszczególnych zleceń jego skład uzupełniany jest o specjalistów z różnych branż, od konstruktorów i technologów po socjologów, biologów, artystów czy projektantów mody. Nazwa NArchitekTURA to rezultat połączenia słów: natura i architektura. Współzależność i symbioza tych dwóch obszarów są kluczowe dla filozofii projektowej grupy. Naturalne materiały i procesy pojawiają się w różnych skalach i formach w większości projektów pracowni. Zrównoważony rozwój, ekologia, recykling, zmiany klimatyczne, cykliczność pór roku i dnia, światło i cień, zagadnienia związane z czasem i jego przemijaniem oraz wpływ wymienionych czynników na życie ludzkie - to główne tematy poruszane w pracach grupy. W polu zainteresowań pracowni leżą również różne sposoby zapisu informacji: muzyki, obrazu, tekstu itp. Przy powstawaniu poszczególnych koncepcji inspirację dla projektantów stanowią nieraz przeciwstawne źródła: od studiów badawczych po działania intuicyjne, od historii po futurologię, od botaniki po behawioryzm, od technologii po sztukę i poszukiwanie piękna w codzienności. NArchitekTURA i Bartosz Haduch są laureatami licznych nagród: m.in wyróżnienia dla jednej z najbardziej utalentowanych młodych pracowni świata w ramach Wallpaper* Architects Directory 2010 czy pierwszego miejsca w międzynarodowym konkursie na projekt Ambasady Europy. Prace grupy prezentowane były podczas ekspozycji m.in. w Parlamencie Europejskim w Brukseli, kompleksie Ambasad Państw Skandynawskich w Berlinie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz w stołecznej Narodowej Galerii Sztuki - Zachęta. Projekty zespołu publikowane były w wielu międzynarodowych czasopismach, jak Wallpaper*, Domus, Mark-Magazine, Elle Decoration czy A&B. Bartosz Haduch i Michał Haduch zajmują się także krytyką architektoniczną, współpracując m.in. z magazynami: Mark-Magazine, Wallpaper*, Domus, Häuser, World Architecture, A&B, Autoportret, Vox Design, Futu Design Guide, 2+3D, MOCAK Forum, Architektura-Murator i ARCH. NArchitekTURA publikuje również książki dotyczące różnych dziedzin projektowania i sztuki, m.in.: Architectourism 01 - HISZPANIA (wyróżniona Nagrodą Magellana 2012) oraz Herzog & de Meuron. Architekci (i) Artyści (nagrodzona stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska). Uzupełnieniem praktyki zawodowej Bartosza Haducha jest działalność naukowa i edukacyjna uhonorowana stopniem doktora nauk technicznych w 2011 roku. Obecnie grupa NArchitekTURA pracuje nad projektami w Polsce, Portugalii i Maroku oraz dwiema książkami.
Rocznik 1988. Studiowała Historię Sztuki, Architekturę i Urbanistykę, a także odbyła staż w fundacji DOCOMOMO Ibérico w Barcelonie i ukończyła kurs w muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie. Na portalu A&B opiekuje się cyklicznymi publikacjami z serii „10 pytań do…” i „Przerwa na kawę” oraz materiałami poświęconymi architekturze i wydarzeniom. W wolnych chwilach czyta kryminały, kaligrafuje, jeździ po świecie i cóż… ogląda seriale na Netflixie.
