Architektura stadionów
Stadiony to miejsca masowej rozrywki, na których widownia ogląda grę na żywo. Oprócz boiska z murawą, bieżni lekkoatletycznej, czy toru żużlowego, stadiony wyposażone są także w trybuny i niezbędne zaplecze wraz z infrastrukturą towarzyszącą, taką jak pomieszczenia techniczne, socjalne, administracyjne i handlowe.
stadiony współcześnie
W przeszłości stadionami były budowle oparte na naturalnym nasypie ziemnym, na którym lokowano miejsca dla widzów. Dzisiejsza technologia budowlana, jak udowadnia stadion piłkarski Al Janoub w Al-Wakra projektu biura Zaha Hadid Architects, pozwala na wznoszenie tych obiektów nawet na środku pustyni. Dzięki nowym technologiom stadiony stanowią arenę rozgrywek nie tylko dla widowni obecnej na miejscu, ale także tej wirtualnej, przed komputerami czy telewizorami. Globalny fenomen sportu i jego standaryzacja ma przełożenie na ponadnarodowy styl architektury stadionów, które to mają zapewnić fanom rozrywkę w postaci widowiskowej i zdrowej rywalizacji ponad kulturowymi podziałami. Współcześnie, często nazywane katedrami sportu, stały się nowymi atrakcjami turystycznymi miast i regionów.
multifunkcjonalna przestrzeń stadionowa
Ostatnie lata zmieniły oblicze architektury sportu w co najmniej kilku aspektach. Jeden z nich to odejście od wielkiej skali i monumentalizmu, która zostawia po wydarzeniu puste gmachy, na rzecz bardziej tymczasowych struktur, które mogą w części lub w całości zniknąć albo zmienić swoją funkcję, kiedy wydarzenie dobiegnie końca. W świecie wielkiego nacisku na zrównoważony rozwój i ekologię, obiekty tej skali muszą mieć zdolność przekształcenia swojej przestrzeni i dostosowania do innych potrzeb. Stosując innowacyjne rozwiązania — przestrzenne, programowe i konstrukcyjne — projektanci starają się stworzyć obiekt jak najbardziej elastyczny, odpowiadający aktualnym potrzebom organizatorów. Rozkładany dach zasilany kolektorami słonecznymi, wysuwana murawa, czy pojemność trybun zależna od zapotrzebowania, to jedynie kilka przykładów innowacyjnych rozwiązań, które od jakiegoś czasu stały się standardem projektowym, jeżeli chodzi o projekty stadionów.
Rocznik 1977, krytyk architektury, publicysta, animator działań przestrzennych. Z wykształcenia architekt (Politechnika Poznańska, 2002). Zajmuje się popularyzacją i krytyką architektury w prasie popularnej i specjalistycznej, radiu oraz telewizji, a także działaniami na rzecz naprawy miast, prowadzeniem wykładów popularyzatorskich, moderowaniem specjalistycznych dyskusji oraz spacerów architektonicznych. Współtwórca poznańskiej inicjatywy „Centrum Otwarte” zajmującej się edukacją i animacją działań w zakresie architektury i urbanistyki oraz Festiwalu Architektury Modernistycznej „Nowy Plan”. Współautor książki dla dzieci i dorosłych „Wspólne nie znaczy niczyje” oraz telewizyjnego cyklu „Księga Przestrzeni” (dwie serie). Autor i kurator wystaw architektonicznych. Dwukrotny laureat nagrody dziennikarskiej Izby Architektów RP.
