Budowa w ramach rewitalizacji
Tchnięcie w budynek nowego życia to dość osobliwe wyzwanie. Na drodze stoi szereg ograniczeń. Kontekst miejsca i historii może jednak posłużyć za ciekawą wytyczną projektową, którą warto twórczo wykorzystać i z problematycznej kwestii stworzyć wartość dodaną wizji. W efekcie ma szanse powstać miejsce jedyne w swoim rodzaju.
nowe życie budynków
Czasami zdarza się, że projekt powstaje w miejscu już istniejącego budynku. Architekt staje wtedy przed trudnym zadaniem wartościowania różnych elementów. Określenie priorytetów i tego, co jest ważne dla inwestora, co dobre dla projektu i jego funkcjonalności, a co wypływa z zastanego kontekstu, trzeba określić na długo przed etapem budowy. Wyburzenie istniejącej tkanki i budowa od zera jest jednym z rozwiązań. Jednak po wstępnej analizie sytuacji, decyzja o nawiązaniu do tego, co zastane, może okazać się tą najbardziej pożądaną.
lokalność i ponadczasowość
Chcąc nawiązać do historii miejsca i podkreślić aspekt lokalny realizacji, częstym zabiegiem stosowanym przez projektantów jest odzyskiwanie materiałów i ich wykorzystanie w nowo stawianych budynkach. Stanowią one w końcu niepowtarzalną szansę podtrzymania wartości historycznej miejsca. Starzenie się materiałów ukazuje upływający czas. Użycie ich ponownie w nowo projektowanych budynkach jest nie tylko ekonomiczne czy ekologiczne, ale i nadaje architekturze ponadczasowy wymiar.
tradycyjne gospodarstwo zaprojektowane na nowo
Twórcze nawiązanie do historycznej tkanki zaprezentowało studio BXB Bogusław Barnaś, w projekcie Polska Zagroda. Architekci stanęli przed wyzwaniem przeprojektowania dawnego gospodarstwa wiejskiego, tak by odpowiadało ono potrzebom nowoczesnej rodziny. W zgodzie ze swoją filozofią projektową czerpania z tradycji studio podjęło próbę pogodzenia dwóch światów. W miejscu pięciu istniejących budynków gospodarczych zaproponowano pięć nowoczesnych, minimalistycznych brył nawiązujących do kształtu stodoły. Nowo powstały obiekt zachowujący charakter i skalę budynków gospodarczych, to wyjątkowa forma — most, łączący nowoczesną rezydencję z duchem i historią miejsca.
Kierownik działu projektów zewnętrznych i wystaw w Narodowym Instytucie Architektury i Urbanistyki. Współzałożyciel krakowskiego stowarzyszenia Przestrzeń-Ludzie-Miasto i członek rady Fundacji Instytut Architektury. Brał udział w przygotowaniu wystaw (m.in. „Za-mieszkanie 2012. Miasto ogrodów, miasto ogrodzeń”, „Figury niemożliwe” - Pawilon Polski na 14. Biennale Architektury w Wenecji, „Transformacja. Przestrzenie wolności", „Tożsamość. 100 lat polskiej architektury”) i projektów edukacyjnych, koordynator projektów Krakowski Szlak Modernizmu i Pomoszlaku. Architekt, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, stypendysta rządu francuskiego na Ecole Nationale Supérieure d’Architecture de Paris-Belleville. Studiował także w Amsterdamie i Kopenhadze.
[fot. Grzegorz Karkoszka / Exercising modernity]
