Architektura przestrzeni publicznych autorstwa Gdak Studio autorstwa Kacper Kępiński

Architektura przestrzeni publicznych autorstwa Gdak Studio autorstwa Kacper Kępiński

Konkurs „Najlepszy Dyplom ARCHITEKTURA”

Architektura przestrzeni publicznych

Jak powinna wyglądać przestrzeń publiczna? Dobrze zaprojektowane miejsca spotkań w mieście, place, bulwary i ulice, bezpośrednio wpływają na jakość życia społecznego mieszkańców. Atrakcyjne przestrzenie wspólne, które nie wykluczają z życia miejskiego żadnych grup społecznych, to wyzwanie dla dzisiejszych urbanistów i projektantów.

demokratyczna przestrzeń wspólna

Przestrzeń publiczna jako przestrzeń dla wszystkich, niezależnie od pochodzenia czy klasy społecznej, to dobro wspólne. Prywatyzacja i postępująca gentryfikacja dzielnic sprawia, że w neoliberalnych miastach, niewiele zostało miejsc, z których bez wykluczenia mogą korzystać wszyscy. Tym bardziej istotna jest dbałość o nie. Dizajn ma siłę przeciwdziałania się temu zjawisku. Projektowanie dla każdego, w ludzkiej skali, tworzenie zadbanej przestrzeni publicznej z wykorzystaniem przemyślanych, estetycznych mebli miejskich, przekłada się na wzrost zaufania społecznego. Praga planuje liczne interwencje w obszarze nabrzeża Wełtawy, mające zbliżyć miasto do rzeki i przywrócić mieszkańcom zdegradowany obszar nadrzeczny. W efekcie założonej rewitalizacji bulwarom towarzyszyć będą pływające toalety publiczne, terminal dla statków wycieczkowych oraz basen.

zadbana ulica

Przestrzeń publiczna to dużo więcej niż sieć dojazdów z punktu A do punktu B. Polepszanie jakości przestrzeni wspólnych, wpływa na poczucie „zadbania” i ogólne zadowolenie z otaczającego nas środowiska. Transformacja szlaku komunikacyjnego w historycznej części Aabenraa odpowiada na potrzeby mieszkańców. Poprzez zróżnicowaną nawierzchnię ulic oraz specjalnie zaprojektowane meble miejskie projektanci starają się wpłynąć na zachowania kierowców i pieszych, oraz zachęcić lokalną społeczność do spędzania czasu na zewnątrz. Kontrast między zastosowanymi materiałami posadzki wyznacza jedynie wizualną granicę między jezdnią a chodnikiem, bez tworzenia barier w postaci krawężników. Sprawia ponadto wrażenie jednej, spójnej przestrzeni, po której piesi mogą się poruszać dowolnie i czuć uprzywilejowani. Kierowcy natomiast, jako goście, powinni ograniczyć prędkość i pozostać uważnym.

Kierownik działu projektów zewnętrznych i wystaw w Narodowym Instytucie Architektury i Urbanistyki. Współzałożyciel krakowskiego stowarzyszenia Przestrzeń-Ludzie-Miasto i członek rady Fundacji Instytut Architektury. Brał udział w przygotowaniu wystaw (m.in. „Za-mieszkanie 2012. Miasto ogrodów, miasto ogrodzeń”, „Figury niemożliwe” - Pawilon Polski na 14. Biennale Architektury w Wenecji, „Transformacja. Przestrzenie wolności", „Tożsamość. 100 lat polskiej architektury”) i projektów edukacyjnych, koordynator projektów Krakowski Szlak Modernizmu i Pomoszlaku. Architekt, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, stypendysta rządu francuskiego na Ecole Nationale Supérieure d’Architecture de Paris-Belleville. Studiował także w Amsterdamie i Kopenhadze.

[fot. Grzegorz Karkoszka / Exercising modernity]

IGP-DURA®one – system powlekania proszkowego
Dachówki ceramiczne Röben – zawsze na czasie
Ekologiczne nawierzchnie brukowe
INSPIRACJE