Publicystyka architektoniczna
W tej sekcji portalu prezentowane są artykuły o architekturze pisane z perspektywy reprezentantek i reprezentantów różnych nauk — fachowe i interdyscyplinarne.
kto pisze o architekturze?
Każdy, kto przejawia zainteresowanie architekturą, jest uprawniony do pisania publicystycznych tekstów o architekturze i śmiało może w tej dyscyplinie konkurować z autorkami i autorami najbardziej kompetentnymi do wypowiadania się o niej w sposób krytyczny bądź naukowy — architektkami i architektami, historyczkami i historykami sztuki oraz osobami wyspecjalizowanymi w różnych odmianach inżynierii lądowej.
architektura w literaturze pięknej
O architekturze piszą też autorki i autorzy powieści. Szczególnie obfitych opisów dostarczają kryminały, jednak i na łamach innych odmian gatunkowych epiki ich nie brakuje. Często bywa, że budowle stanowią metafory opresyjnego systemu, w którym żyje bohater, jak na przykład w przypadku „Zamku” Franza Kafki. Innym razem stanowią zamknięte miejsce akcji, co częste w czarnym romantyzmie. Kiedy indziej spełniają jedynie rolę tła. Zdarza się, że literaturoznawcy na podstawie fragmentów dzieł literackich odnoszących się do architektury identyfikują miasta, po których wiedzie narracja lub spekulują nad odpowiednikami danych miejsc w świecie realnym.
architektura w piosenkach
Architektura bywa też wdzięcznym tematem piosenek. Często przewija się w nich jako element charakterystyki całych miast: „Walking in Memphis” (Cher / Marc Cohn) oprowadza po małej ojczyźnie Elvisa Presleya w Tennessee, „Angel of Harlem” (U2) — po Nowym Jorku, „Where Are We Now” (David Bowie) — po Berlinie. Czasem taki utwór może sprowokować i zainspirować do skreślenia kolejnych kilku słów o architekturze.
architektura a inne dyscypliny naukowe
O architekturze można pisać wieloaspektowo, toteż wielość dziedzin nauki przejawiających upodobanie do niej wydaje się niezmierzona. W pierwszej kolejności rzecz jasna absorbuje uwagę osób wykształconych stricte architektonicznie lub pokrewnie, jednak nauki humanistyczne i społeczne również nie ignorują architektury. W literaturze przedmiotu znane są, na przykład, publikacje poruszające kwestie architektoniczno-urbanistyczne w ujęciu kryminologicznym, feministycznym, antropologicznym, socjologicznym czy socjoekonomicznym, a nawet filozoficznym itd.
czym jest publicystyka dotycząca architektury
To przede wszystkim artykuły i felietony, ale czasem też reportaże o tematyce architektonicznej. W ciekawy i rzetelny, lecz przystępny sposób, zrozumiały dla jak najszerszego grona zainteresowanych, popularyzują i przybliżają wiedzę o architekturze. Często po tę formę sięgają również nauczycielki i nauczyciele akademiccy na co dzień uprawiający piśmiennictwo naukowe.
tekst publicystyczny a artykuł naukowy
Publicystyka jest rodzajem wypowiedzi pisemnej nacechowanej subiektywizmem. To odróżnia ją od piśmiennictwa naukowego. Dlatego też teksty publicystyczne o architekturze mogą tworzyć reprezentantki i reprezentanci różnych nauk, a nawet pasjonatki i pasjonaci nieposiadający formalnego wykształcenia, pod warunkiem skrupulatnego zgłębienia tematu w sposób hobbystyczny.
Jacek Dominiczak pracuje nad ideą etyki architektury, jest autorem teorii „Miasta Dialogicznego” i konstruktorem narzędzi pomocnych w jego projektowaniu: „Metody Siatki Miejskiej i Kodu Tożsamości Lokalnej”. Jest praktykiem tych idei i teorii: przedstawia je w publicznych wykładach performatywnych i wystawach, pisze w książkach i czasopismach, projektuje, gdy idea ma szanse realizacji. Przez 12 lat pracował w podróży: wykładał i uczył projektowania dialogicznego w USA, Meksyku i Portugalii. Przy pomocy programów Fulbrighta i Fundacji Kościuszkowskiej, europejskich programów SEAS i CORNERS, badał miejsca i miasta.
W rezultacie wszystkich praktyk powstały między innymi takie zdarzenia jak „Kod Tożsamości Lokalnej miasta Fremantle” w Australii (2009), instalacja „Deley(er)ing Facade” w Pawilonie Polskim na 9. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji (2004), realizacja wnętrz „Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA 2” w Gdańsku (2012), wystawa DEFORMA. „Intymność Miasta Dialogicznego” w Galerii Miasta Ogrodów w Katowicach (2015), wydana została książka „Miasto Dialogiczne i inne teksty rozproszone” (2016), w przestrzeni publicznej Instytutu Kultury Miejskiej przedstawione zostały wykłady performatywne „Przemyśleć miasto. Miasto Dialogiczne wobec realności” (2015).
Jacek Dominiczak jest profesorem sztuki i architektem IARP. Na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku prowadzi Pracownię Projektowania Wnętrz Miejskich dedykowaną studiom nad potencjałem architektury Miasta Dialogicznego.
Obecnie mieszka i pracuje na Głównym Mieście w Gdańsku.
