Budowa w ramach rewitalizacji
Tchnięcie w budynek nowego życia to dość osobliwe wyzwanie. Na drodze stoi szereg ograniczeń. Kontekst miejsca i historii może jednak posłużyć za ciekawą wytyczną projektową, którą warto twórczo wykorzystać i z problematycznej kwestii stworzyć wartość dodaną wizji. W efekcie ma szanse powstać miejsce jedyne w swoim rodzaju.
nowe życie budynków
Czasami zdarza się, że projekt powstaje w miejscu już istniejącego budynku. Architekt staje wtedy przed trudnym zadaniem wartościowania różnych elementów. Określenie priorytetów i tego, co jest ważne dla inwestora, co dobre dla projektu i jego funkcjonalności, a co wypływa z zastanego kontekstu, trzeba określić na długo przed etapem budowy. Wyburzenie istniejącej tkanki i budowa od zera jest jednym z rozwiązań. Jednak po wstępnej analizie sytuacji, decyzja o nawiązaniu do tego, co zastane, może okazać się tą najbardziej pożądaną.
lokalność i ponadczasowość
Chcąc nawiązać do historii miejsca i podkreślić aspekt lokalny realizacji, częstym zabiegiem stosowanym przez projektantów jest odzyskiwanie materiałów i ich wykorzystanie w nowo stawianych budynkach. Stanowią one w końcu niepowtarzalną szansę podtrzymania wartości historycznej miejsca. Starzenie się materiałów ukazuje upływający czas. Użycie ich ponownie w nowo projektowanych budynkach jest nie tylko ekonomiczne czy ekologiczne, ale i nadaje architekturze ponadczasowy wymiar.
tradycyjne gospodarstwo zaprojektowane na nowo
Twórcze nawiązanie do historycznej tkanki zaprezentowało studio BXB Bogusław Barnaś, w projekcie Polska Zagroda. Architekci stanęli przed wyzwaniem przeprojektowania dawnego gospodarstwa wiejskiego, tak by odpowiadało ono potrzebom nowoczesnej rodziny. W zgodzie ze swoją filozofią projektową czerpania z tradycji studio podjęło próbę pogodzenia dwóch światów. W miejscu pięciu istniejących budynków gospodarczych zaproponowano pięć nowoczesnych, minimalistycznych brył nawiązujących do kształtu stodoły. Nowo powstały obiekt zachowujący charakter i skalę budynków gospodarczych, to wyjątkowa forma — most, łączący nowoczesną rezydencję z duchem i historią miejsca.
Hugon Kowalski (1987) – architekt
Od 2010 roku pracuje na uczelni jako asystent w Katedrze Architektury i Urbanistyki Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Za swój projekt dyplomowy „Porozmawiajmy o śmieciach” dotyczący problemu slumsów w Bombaju, którego promotorem był Robert Konieczny, otrzymał jako pierwszy Polak prestiżową nagrodę Archiprix International Hunter Douglas Awards za najlepszy dyplom architektoniczny na świecie obroniony w latach 2009-2011.
W 2010 roku na czwartym roku studiów otworzył własną pracownię – UGO Architecture, którą rozwija do dziś. Laureat 27 polskich i międzynarodowych nagród. W 2012 roku zdobył pierwszą nagrodę w konkursie „Archi-world Academy” dla młodych architektów i studentów architektury. Zdobywca „International Design Award” (2008 r. – kategoria dom, II miejsce 2009 r. – budynek użyteczności publicznej i dom jednorodzinny). Wyróżniony w konkursie na opracowanie koncepcji Placu Narutowicza w Warszawie, zdobywca Nagrody im. Macieja Nowickiego w 2014 roku. Jego projekty prezentowane były na wystawach w Seulu, Mediolanie, Bolonii czy Manchesterze. Od 2012 roku jest aktywnym członkiem zarządu poznańskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich.
