Przedszkole w Krzanowicach to propozycja Macieja Szwedy z Politechniki Opolskiej. Jego projekt to budynek nawiązujący do lokalnej architektury, wpisany w kontekst urbanistyczny oraz kształtujący wielowymiarową przestrzeń sprzyjającą rozwojowi i stymulacji zmysłów najmłodszych.
Projekt przedszkola został wykonany pod kierunkiem dr. Marcina Gałkowskiego i zlokalizowany w Krzanowicach — części Opola, która do niedawna była miejscowością w gminie Dobrzeń Wielki.
Budynki o charakterze regularnym znajdujemy jedynie przy głównej arterii, są to pozostałości po zabudowie zagrodowej i występują w postaci prostej bryły o dwuspadowych dachach zwróconych prostopadle do ulicy. Tkanka ma charakter rytmiczny i tym samym porządkuje przestrzeń. W tym przypadku ważnym elementem było dopasowanie się do istniejących budynków, a nie szukanie wyjątku, przez co podkreślam i wzmacniam charakter założenia — opowiada autor.
autor chciał dopasować projekt przedszkola do istniejących budynków
© Maciej Szweda
nawiązanie do lokalnej architektury
Proponowane przedszkole jest usytuowane prostopadle do głównej arterii, naśladując okoliczną zabudowę i podkreślając jej charakter. Strefa wielofunkcyjna będąca elementem koncepcji może być wykorzystywana przez dzieci podczas zajęć, ale także jest otwarta dla osób mieszkających w okolicy — może służyć jako miejsce spotkań.
wyoblona przestrzeń atrium i rytm elewacji
© Maciej Szweda
Kształt budynku nawiązuje do lokalnej architektury — ma postać prostopadłościennej bryły o dwuspadowym dachu.
W celu stworzenia szerszego spektrum kształtów atrium wyobla się, a w jego wnętrzu powstaje ogród, obfitujący w szereg zapachów od wytrawnego po słodki znacznie wzbogacając nie tylko atmosferę, ale także ekosystem — dodaje Maciej Szweda.
rzut parteru przedszkola
© Maciej Szweda
rytm, drewno i kolor
Na drewnianą elewację został naniesiony rytm, co pozwoliło na uporządkowanie całej kompozycji. Zabieg ten umożliwił wprowadzenie okien w dowolnych miejscach, nie tracąc przy tym regularności i powtarzalności. Większość budynku jest pokryta drewnem, dzięki czemu przestrzeń staje się ciepła i przyjazna, gdzieniegdzie jednak pojawiają się materiały szorstkie jak na przykład biały beton, według autora ma to na celu poznanie i zaprzyjaźnienie dzieci z różnego rodzaju teksturami. Architekt zdecydował się na subtelne wprowadzenie koloru — we wnętrzach występuje jako niewielki akcent, pojawia się także na elewacji w ramach okiennych, delikatnie sugerując funkcję obiektu.
układ budynku dzieli się na kilka sfer, wzajemne się przenikających
© Maciej Szweda
przenikanie się stref
Budynek został stworzony na siatce konstrukcyjnej, jest oparty o moduł, a jego układ dzieli się na kilka stref — sale dla dzieci, administracja i część techniczna. Elastyczność całemu układowi zapewnia jednak przestrzeń zawarta pomiędzy wyżej wymienionymi sektorami. Dzięki zsunięciu przeszkleń w atrium ogród może stać się częścią wnętrza, jak również może pozostawać wydzielonym fragmentem. Tego rodzaju dowolność stwarza okazję do odkrywania tej przestrzeni, tworzeniu nowego rodzaju zabaw czy gier.
głównym materiałem wykorzystanym w budynku jest drewno
© Maciej Szweda
stymulacja zmysłów
Ważnym dla autora aspektem było zastosowanie różnorodnych kształtów, faktur, zapachów oraz kolorów w celu stymulacji zmysłów najmłodszych. Ostre, dynamiczne kształty występują na zewnątrz, natomiast obłe o spokojniejszym charakterze znajdujące się we wnętrzu, uspokajając wizualnie przestrzeń. Szerokie spektrum faktur od gładkiego drewna po szorstki beton pobudza zmysł dotyku, a ogród znajdujący się w atrium zapewnia wachlarz naturalnych zapachów oddziałujących na zmysł węchu.
autor chciał, aby budynek nawiązywał do tradycji i lokalnej architektury
© Maciej Szweda
Moim celem było stworzenie budynku będącego elementem zabudowy nawiązującym do tradycji i lokalnej architektury, wpisującej się w kontekst urbanistyczny, jak również zaprojektowanie przyjaznej przestrzeni dla dzieci wspierającej rozwój oraz dzięki różnorodnym bodźcom zapewniającej stymulację zmysłów — podsumowuje Maciej Szweda.
