Niedawno prezentowaliśmy zwycięski projekt Muzeum Powstania Wielkopolskiego w Poznaniu projektu WXCA [info]. Dzisiaj przyjrzymy się wyróżnionej koncepcji poznańskiej pracowni CDF Architekci.
Układ funkcjonalny
Jednym z pierwszych kroków, jakie podjęli architekci, było przecięcie bryły, umożliwiające połączenie skweru od strony ul. Północnej z placem po stronie południowej, przeznaczonym na lokalizację pomnika Bohaterów. Główna strefa wejściowa do budynku umieszczona została od strony północnej. Aby podkreślić jej rangę autorzy projektu, poprzez nadwieszenie części bryły muzeum, wprowadzili dominantę przestrzenną na skrzyżowaniu ważnych osi widokowych, co umożliwiło wizualne domknięcie placu od strony wschodniej.
schemat kształtowania bryły
© CDF Architekci
Ze względu na zróżnicowanie wysokości terenu, a także zapewnienie dostępności gmachu od strony Wzgórza św. Wojciecha, architekci umieścili strefę wejściową muzeum zarówno na parterze, jak i na pierwszym piętrze. Przestrzeń parteru została rozdzielona przez hol na część ekspozycyjną, strefę edukacyjną i warsztatową oraz blok funkcji pomocniczych zlokalizowany od strony południowo-zachodniej.
Autorzy projektu, czerpiąc z kształtu Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego, symetrycznie podzielili rzut budynku na cztery bloki za pomocą układu komunikacyjnego w formie krzyża. Odzwierciedlona w układzie funkcjonalnym symbolika, umożliwiła prostopadłe rozmieszczenie głównych ciągów komunikacyjnych, prowadzących od strony Starego Rynku, Cytadeli i Wzgórza św. Wojciecha.
Elewacje
Jak podkreślają autorzy koncepcji, projektując muzeum, chcieli, aby obiekt został różnorodnie odbierany w zależności od dystansu, jaki dzieli go od widza. Z większej odległości, zaprojektowana bryła muzeum swoją prostą formą i subtelnym detalem wpisywać się ma w tkankę urbanistyczną otoczenia oraz istniejącą, bujną zieleń. Zdaniem architektów, prefabrykowane płyty szlifowanego betonu wychodzą z otaczającej zieleni, tworząc dynamiczną kompozycję brył. Z kolei podchodząc bliżej budynku, zauważyć można, że fasada to zbiór płaszczyzn o niejednakowym rytmie, podzielonym na trzy części o zróżnicowanej tektonice.
wizualizacja
© CDF Architekci
Przestrzeń wystawiennicza
Zaplanowana przez architektów trasa ekspozycji stałej jest jednokierunkowa. Rozpoczyna się na parterze i kończy w holu głównym na pierwszym piętrze. Jej charakterystycznym elementem jest zlokalizowana pod koniec modułu III kładka zwycięstwa, do której poprzez świetlik dociera naturalne światło. Zwiedzanie stałej ekspozycji kończy się w holu na pierwszym piętrze, skąd odwiedzający mogą udać się do pomieszczenia z fotoplastykonem, zobaczyć makietę dawnego Poznania lub odpocząć w kawiarni. Przestrzeń ekspozycji czasowej umieszczona jest w południowo‑wschodniej części parteru.
oprac. red.
na podstawie opisu autorskiego
