WrocLOFT, czyli wnętrze w dawnej sali gimnastycznej

w skrócie
Projekt #WrocLOFT autorstwa Bartłomieja Zabój z pracowni THEZA Architekci to adaptacja mieszkania w dawnej sali gimnastycznej w ponad 100-letnim budynku wpisanym do ewidencji zabytków. Realizacja zdobyła III miejsce w konkursie Wnętrze Roku SAW 2025 w kategorii wnętrze prywatne. Inwestycja zlokalizowana jest we Wrocławiu i obejmuje 79 m² przestrzeni zaaranżowanej na dwóch poziomach. Główne założenia projektu opierają się na dekonstrukcji wcześniejszych wykończeń, odsłonięciu historycznych warstw i połączeniu ich z nowoczesnymi, trwałymi materiałami. Więcej ciekawych informacji znajdziesz na stronie głównej portalu PdD

w skrócie

Projekt #WrocLOFT autorstwa Bartłomieja Zabój z pracowni THEZA Architekci to adaptacja mieszkania w dawnej sali gimnastycznej w ponad 100-letnim budynku wpisanym do ewidencji zabytków.
Realizacja zdobyła III miejsce w konkursie Wnętrze Roku SAW 2025 w kategorii wnętrze prywatne.
Inwestycja zlokalizowana jest we Wrocławiu i obejmuje 79 m² przestrzeni zaaranżowanej na dwóch poziomach.
Główne założenia projektu opierają się na dekonstrukcji wcześniejszych wykończeń, odsłonięciu historycznych warstw i połączeniu ich z nowoczesnymi, trwałymi materiałami.
Więcej ciekawych informacji znajdziesz na stronie głównej portalu PdD

WrocLOFT to projekt autorstwa Bartłomieja Zabój z pracowni THEZA Architekci, który zdobył III miejsce w konkursie Wnętrze Roku SAW 2025. Architekt podjął się wyjątkowego wyzwania: przekształcenia fragmentu dawnej sali gimnastycznej w ponad 100-letnim budynku wpisanym do ewidencji zabytków w stylowy, nowoczesny i funkcjonalny loft. Efekt? Przestrzeń pełna kontrastów, światła i architektonicznego dialogu między przeszłością a teraźniejszością.

79-metrowe mieszkanie powstało w dawnej sali gimnastycznej

Z sali gimnastycznej do loftu – historia miejsca

Budynek, w którym powstał projekt #WrocLOFT, został poddany komercjalizacji deweloperskiej. Oznaczało to zmianę jego funkcji z pierwotnie szkolnej na mieszkaniową. Z przestronnej sali gimnastycznej wyodrębniono dwa lokale mieszkalne. Aby w pełni wykorzystać imponującą wysokość wnętrz, wprowadzono lekkie stropy sprężone, umożliwiające stworzenie dwóch kondygnacji w ramach jednego apartamentu.

Z otwartej przestrzeni byłej sali gimnastycznej wydzielone zostały dwa lokale mieszkalne

Na etapie pierwszych prac adaptacyjnych obiektu, historyczne warstwy przykryto tynkiem i płytami gipsowo-kartonowymi. Autor projektu poszedł zupełnie inną drogą. Jednym z głównych założeń było odkrycie i wyeksponowanie autentycznych, historycznych elementów wnętrza. Wypiaskowano ceglane i klinkierowe ściany, z widocznymi bruzdowaniami po dawnych instalacjach. Odsłonięto stalowy podciąg stropu oparty na granitowych blokach i ceglanych konsolach, a także industrialną strukturę stropu typu Rector. Wszelkie niedoskonałości – ubytki, przebarwienia, ślady użytkowania – zostały zachowane jako integralna część tożsamości przestrzeni. Warto wspomnieć, że lokal już po odbiorze przez właściciela został poważnie zalany na skutek awarii instalacji wodnej w innym mieszkaniu. To nieplanowane wydarzenie doprowadziło do demontażu większości wykończeń i całkowitego opróżnienia wnętrza.

Jednym z głównych założeń było odkrycie i wyeksponowanie autentycznych, historycznych elementów wnętrza

Nowoczesność w duchu otwartego loftu

Założeniem projektowym było stworzenie nowoczesnej, funkcjonalnej przestrzeni mieszkalnej w duchu loftu, która odpowiada na potrzeby współczesnych użytkowników, a jednocześnie pozostawia możliwość dalszej adaptacji. Wnętrze zaplanowano jako otwarte studio z wyraźnie zaznaczonym podziałem na strefy, ale bez sztywnego zamykania ich ścianami. Kluczowym elementem aranżacji okazały się schody – zaprojektowane w zabiegowej formie, dzięki czemu udało się odzyskać więcej przestrzeni wypoczynkowej na parterze oraz wygospodarować półotwartą garderobę na antresoli. Schody wykonano jako konstrukcję samonośną z perforowanej blachy, co dodało lekkości całemu układowi i nie zaburzyło otwartości wnętrza.

Schody zostały wykonane z perforowanej blachy

Część dzienna – salon z kuchnią – płynnie przechodzi w strefę relaksu. Na piętrze znalazło się miejsce na sypialnię, łazienkę i garderobę. Co istotne, pomieszczenia te oddzielono półprzezroczystymi, strukturalnymi panelami z akrylu, które przepuszczają naturalne światło, a jednocześnie zapewniają użytkownikom prywatność. Zastosowanie takich rozwiązań daje możliwość łatwej rearanżacji wnętrza w przyszłości – jeśli zajdzie potrzeba, przestrzeń można podzielić na bardziej zamknięte pomieszczenia.

Pomieszczenia oddzielono półprzezroczystymi, strukturalnymi panelami z akrylu

Od surowego betonu po pudrowy róż

W projekcie dominuje stonowana, nowoczesna kolorystyka oparta na kontrastach czerni, bieli i odcieniach szarości. Barwy te zostały ocieplone za pomocą naturalnego drewna oraz delikatnych akcentów kolorystycznych, takich jak pudroworóżowa sofa czy ceglana ściana w sypialni. Ten minimalistyczny, ale przytulny efekt wizualny potęgowany jest przez dobór faktur i materiałów wykończeniowych – od gładkich, matowych frontów mebli kuchennych, przez ułożone wertykalnie szkliwione płytki, aż po charakterystyczny sufit z prefabrykowanych, żelbetowych belek o geometrycznej strukturze.

Różowa sofa urozmaica stonowaną kolorystykę

Równie istotną rolę odgrywa światło – zarówno to naturalne, wpadające przez wysokie okna, jak i sztuczne, zaaranżowane w sposób przemyślany i nienachalny: w postaci ukrytych listew LED, minimalistycznych opraw czy podświetlenia eksponującego strukturę cegły. Projekt bazuje na powściągliwej estetyce, ale nie jest pozbawiony wyrazistych detali – perforowane, stalowe schody o industrialnym charakterze, półprzezroczyste przesuwne drzwi z poliwęglanu czy dekoracyjne grzejniki pełnią tu zarówno funkcję użytkową, jak i estetyczną. To wnętrze, które łączy nowoczesność z historią miejsca – świadomie eksponując elementy konstrukcyjne i wykończeniowe dawnego budynku, jednocześnie wpisując je w język współczesnego designu.

Aneks kuchenny utrzymany jest w kontrastowej biało-czarnej kolorystyce, którą ocieplają drewniane elementy

Spójne materiały

W projekcie szczególną uwagę przywiązano do doboru materiałów – tak, aby z jednej strony oddawały szacunek dla zabytkowej struktury budynku, a z drugiej były trwałe i estetyczne w codziennym użytkowaniu. Dzięki temu wnętrze stanowi przykład udanego dialogu między historią a nowoczesnością. Bartłomiej Zabój postawił na wytrzymałe i estetyczne materiały o ponadczasowym charakterze.

— Nowo wprowadzone materiały wyselekcjonowano tak, aby stanowiły kontynuację charakteru obiektu, w którym znajduje się to wnętrze — podkreśla architekt.

Historyczne elementy zostały uzupełnione nowoczesnymi materiałami, które stanowią kontynuację charakteru obiektu

Tak więc, na posadzkach wykorzystano mikrocement, który nie tylko odpowiada stylistyce industrialnej, ale także zapewnia trwałość i łatwość utrzymania w czystości. W łazienkach i kuchni zastosowano płytki szkliwione układane w charakterystyczny sposób, nawiązujący do historycznego układu cegieł. W łazience na piętrze pojawiły się rustykalne płytki terrakotowe, zestawione z ceglaną ścianą oraz nowoczesną wanną o monolitycznej formie – dzięki temu powstała harmonijna, choć kontrastowa kompozycja. W zabudowach meblowych dominują naturalne faktury – drewno, szczotkowana miedź czy beton – wszystko utrzymane w duchu minimalizmu. Kuchenne fronty powleczone aluminium oraz odporne na wilgoć i uszkodzenia laminaty MDF podnoszą funkcjonalność, a jednocześnie wpisują się w loftowy charakter wnętrza.

Rustykalne płytki terrakotowe zostały zestawione z ceglaną ścianą oraz nowoczesną wanną

W mieszkaniu zastosowano również nowoczesny, modułowy system oświetlenia oparty na szynoprzewodach (zarówno sufitowych, jak i wpuszczanych), działający w technologii niskoprądowej oraz umożliwiający integrację z inteligentnymi systemami zarządzania domem. Dzięki takiemu rozwiązaniu użytkownicy mogą samodzielnie dobierać i konfigurować oprawy, dostosowując oświetlenie do zmieniających się potrzeb.