Marta Lichaczewska i Joanna Zimna z Politechniki Krakowskiej mają sposób na zagospodarowanie wąskiej działki przy ulicy Czarnowiejskiej w Krakowie. Ich projekt zielonej plomby przyciąga uwagę swoim organicznym kształtem, modułowością mieszkań oraz wszechobecną roślinnością, która wyrasta nawet z barierek.
Celem zadania wykonanego na zajęciach Projektowania Architekoniczno-Urbanistycznego Wielorodzinnej Architektury Mieszkaniowej w Katedrze Urbanistyki I Architektury Struktur Miejskich A-9 prowadzonych przez prof. Mateusza Gyurkovicha było zaprojektowanie budynku o charakterze mieszkalnym, wielorodzinnym na wyznaczonej wcześniej działce znajdującej się przy ulicy Czarnowiejskiej 17 w Krakowie.
zadaniem było zaprojektowanie budynku wielorodzinnego
© Marta Lichaczewska, Joanna Zimna
inspiracja naturą
Marta Lichaczewska i Joanna Zimna, pracując pod kierunkiem dr. Damiana Poklewskiego-Koziełła inspiracje czerpały z architektury japońskiej, a także przyglądały się organicznym kształtom zieleni znajdującej się na projektowanym terenie. Specyficzne kształty działki wymusiły na autorkach stworzenie podłużnego budynku, złożonego z modułów dostosowanych tak, by zapewnić odpowiednie nasłonecznienie wszystkich wnętrz.
budynek składa się z modułów mieszkaniowych
© Marta Lichaczewska, Joanna Zimna
Kształt, jaki tworzy prezentowana plomba, jest następstwem interpretacji grubego konaru oraz wynika z licznych analiz terenu i nasłonecznienia — dodają autorki.
modułowy budynek
Bryła budynku opiera się na słupach i jest złożona z podstawowych, prostokątnych segmentów oraz komunikacji, zawartej w dwóch obłych formach. Do tak skonstruowanego rdzenia, autorki dodały poszczególne moduły, zawierające sypialnie i inne pokoje, indywidualnie dostosowane do każdego mieszkania, pozwalające określić jego wielkość, przeznaczenie lub preferencje użytkownika. Główne segmenty zawierają podstawowe funkcje niezmienne dla każdego mieszkania — strefę wejściową, salon z aneksem kuchennym oraz łazienkę. Wszystkie porojektowane lokale dostosowane są do potrzeb osób niepełnosprawnych.
moduły mieszkań i segmenty
© Marta Lichaczewska, Joanna Zimna
Zagospodarowanie terenu zakłada uwolnienie parteru i postawienie całego założenia na słupach. Dzięki takiemu rozwiązaniu na bardzo małej przestrzeni powstała zielona strefa, pełna roślin i miejsc do rekreacji i odpoczynku. Od strony ulicy Czarnowiejskiej architektki zaprojektowały przestrzeń publiczną w postaci kawiarni. Dalej znajduje się wjazd do garażu podziemnego oraz strefa prywatna, dostępna tylko dla mieszkańców projektowanego obiektu.
zagospodarowanie terenu zakłada uwolnienie parteru i postawienie całego założenia na słupach
© Marta Lichaczewska, Joanna Zimna
nawiązanie do Le Corbusiera
Konstrukcja została utworzona na podstawie modelu Dom-Ino autorstwa Le Corbusiera. Równo rozłożone słupy podtrzymują stropy o nieregularnym kształcie, których wysięg nie przekracza jednego metra. Dodatkowe moduły zostały zaprojektowane w formie wsporników, z dwóch stron wyposażonych w kratownicę, łączącą się z główną konstrukcją i przenoszącą obciążenia na słupy. Szklane elewacje są miejscami wzbogacane nowatorskim rozwiązaniem w postaci ciemnej ściany, zapewniającej prywatność.
cofnięcie ścian pozwoliło na wprowadzenie tarasów oraz obszernych donic pod postacią barierek
© Marta Lichaczewska, Joanna Zimna
Studentki zdecydowały się na cofnięcie ścian, tym samym wprowadzając tarasy, które wpływają na mniejsze nagrzewanie się pomieszczeń. Ważnym elementem jest także zieleń. Specjalnie dla tego projektu autorki stworzyły donice służące jako barierki. W nich mieszkańcy mogą hodować rośliny oraz krzewy.
Całość projektu zakłada utopijną wizją ekologicznej, zielonej plomby mieszkaniowej — podsumowują studentki PK.
