Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Wnętrza 2020/2022”
Projekt jest odpowiedzią na rozważania dotyczące nowej funkcji zabytkowego budynku koszarowego znajdującego się na terenie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Ze względu na położenie obiektu pomysł na niego został dostosowany do potrzeb społeczności akademickiej. Koncepcja wielofunkcyjnej przestrzeni powstała dzięki analizie potrzeb osób pracujących naukowo. Idea domu profesorskiego została rozwinięta i oprócz miejsca do tymczasowego noclegu podczas konferencji obejmuje również strefy relaksu, w tym basen, oraz strefy do różnych form pracy. We wnętrzach wykorzystano materiały dopasowane do funkcji oraz nawiązujące do surowości budynku powojskowego.
„Koszarowiec” — projektowany segment, widok budynku i zestawienie brył
© Katarzyna Marciniak
Celem projektu było stworzenie miejsca, które zapewni równowagę między pracą a wypoczynkiem. Na parterze znajdują się strefa gastronomiczna oraz rekreacyjna hala pływalni. Ręcznie nakładany gliniany strukturalny tynk w odcieniu szarości z widoczną fakturą kontrastuje z pozostałymi gładkimi płaszczyznami na parterze. Drewniany strop został zastąpiony żelbetowym, co umożliwiło pozostawienie odsłoniętej surowej powierzchni, którą jedynie zaimpregnowano, by zabezpieczyć przed niszczeniem. W strefie wejścia znajduje się recepcja, która jest przedłużeniem zabudowy pokrytej blachą nierdzewną. Naprzeciwko mieści się zaprojektowany otwór w ścianie z miejscem na odwieszanie okryć wierzchnich. Bordowy kolor jest inspirowany ogniem i ma ożywić i ocieplić surowy klimat wnętrza.
Dom profesorski – recepcja
© Katarzyna Marciniak
Zabudowa strefy kuchennej przechodząca w część recepcyjną jest wykończona blachą nierdzewną, eksponując często wykorzystywany ze względów funkcjonalnych materiał roboczych mebli restauracyjnych. Stworzona w ten sposób homogeniczna metalowa struktura została zwieńczona malowanym proszkowo na bordowo akcentem w postaci pomocniczej półki pod tace i ścianki oddzielającej od recepcji. Oświetlenie na szynoprzewodach tworzy regularny rytm, podobnie jak przeszklona ścianka oddzielająca stołówkę od sali basenowej.
„Koszarowiec” — aksonometria
© Katarzyna Marciniak
Do sali basenowej prowadzą dwa ciągi funkcjonalne (damski i męski), składają się z szatni, sanitariatów oraz pryszniców i są identyczne po obu stronach. Monochromatyczne wnętrze tym razem zostało przełamane ciemnoniebieskim kolorem, aby podkreślić zmianę funkcji i przejście do „wodnej” strefy. Pomieszczenie z niecką basenową jest wyłożone płytkami o wzorze zbliżonym do lastrykowej posadzki. Słupy konstrukcyjne okalające nieckę pomalowano na czarno, komponują się one ze stelażem oświetleniowym pod sufitem.
widok na basen
© Katarzyna Marciniak
Na pierwszym piętrze panuje inna atmosfera, wynikająca z funkcji wypoczynkowej. Półprzezroczysta jasna tkanina zawieszona pod sufitem nadaje miękkości i lekkości, a drewniana podłoga ciepła i przytulnego klimatu. Sofy i fotele z bordowym tapicerowanym wykończeniem tworzą wygodne miejsca do spędzania czasu. Szklana forma z metalową czarną konstrukcją, przez którą można zaglądać do strefy basenowej, ma elementy zewnętrzne z materiału, aby „zmiękczyć” jej charakter. Ściana na końcu została zwieńczona kurtyną z tkaniny, co daje złudzenie ukrytego następnego pomieszczenia.
Dom profesorski. Rzut 1. piętra
© Katarzyna Marciniak
Pokoje mają drewnianą podłogę i meble, ściany natomiast zostały wykończone tynkiem imitującym beton, aby stworzyć jednolitą surową powierzchnię połączoną z odkrytym żelbetowym sufitem. Ten twardy i zimny materiał skontrastowano z miękkimi, ciepłymi tkaninami, którymi pokryte są panele akustyczne zamontowane na metalowej konstrukcji.
strefa pracy grupowej
© Katarzyna Marciniak
Drugie piętro wyróżnia się, ponieważ znajdowała się tam drewniana konstrukcja. W odnowionej wersji pozostawiono widoczne drewniane słupy i belki. Drewno jest tutaj wszechobecne, od podłogi po sufit. Szklany box, za którym kryją się miejsca do pracy grupowej, ma ciemnoniebieskie materiałowe elementy. Wewnątrz boxu znajduje się ściana z drewnianych paneli akustycznych. Składane drzwi zostały pomalowane magnetyczną czarną farbą tablicową, stały się więc miejscem do zapisywania. Ściany w salach konferencyjnych naprzeciwko szklanego wejścia są obłożone panelami akustycznymi z profili dębowych liniowych i ciemnego filcu. Białą matową farbą tablicową pomalowano zaś ściany, na których będzie można wyświetlać prezentacje.
Katarzyna MARCINIAK
Ilustracje: © Autorka
