Nie tylko miejsce handlu, ale też spotkań i integracji sąsiedzkiej. Patrycja Banaszek z Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej proponuje przywrócenie tradycji bazaru w społeczności warszawskiego Służewca. Dzięki proekologicznym rozwiązaniom i otwartej konstrukcji to lokalne centrum społeczno-handlowe stanowi przykład nowoczesnych rozwiązań dla architektury użyteczności publicznej.
Projekt przedstawia Lokalne Centrum społeczno-handlowe zlokalizowane na działce narożnej przy ulicy Gotarda i Rzymowskiego na warszawskim Służewcu. Jest on próbą odpowiedzi na problem zanikania ośrodków sąsiedzkiej integracji oraz lokalnych miejsc handlu, będących istotnym miejscem nawiązywania relacji międzyludzkich oraz tworzenia wspólnoty w mieście.
Lokalne centrum społeczno-handlowe na Służewcu — wizualizacja
Patrycja Banaszek
Likwidacja lokalnych bazarów to w ostatnim czasie coraz częściej występujący proces, który pogłębia stale rosnącą anonimowość i dystans wśród mieszkańców Warszawy, zwłaszcza tych w wieku senioralnym.
„być u siebie”: lokalnie i proekologicznie
Głównym założeniem projektu jest stworzenie zdrowego i przyjaznego budynku, kontynuującego wieloletnią tradycję bazaru na tym obszarze. Projektowany obiekt zachowa zalety rozległego bazaru jako miejsca codziennych kontaktów lokalnej społeczności, dającego poczucie „bycia u siebie”, jednocześnie zapewniając współczesne, proekologiczne rozwiązania.
projekt zagospodarowania terenu
Patrycja Banaszek
Budynek Centrum ma działać zarówno do wewnątrz, jak i na zewnątrz. Liczne otwarcia, wnęki, podcienie czy tarasy zewnętrzne mają skłaniać do rozlewania się funkcji kubatur w przestrzeń publiczną, przenoszenia warsztatów, sprzedaży czy spotkań poza ramy architektury. Regularna siatka konstrukcyjna tworzy czytelny i łatwy do zapamiętania układ. Zarówno ściany zewnętrzne jak i wewnętrzne wykonano w systemie drewna klejonego warstwowo HBE. W kształtowaniu głównych tras komunikacyjnych wzięto pod uwagę potrzeby osób z niepełnosprawnościami, wyznaczając prosto określone, intuicyjne drogi poruszania się.
inkluzywna, otwarta przestrzeń
Projektowany obiekt został umieszczony w centralnej części działki ewidencyjnej, tak by równomiernie oddziaływał na najbliższą okolicę. Dzięki demokratycznemu otwarciu parteru na wszystkie strony całe założenie staje się wspólną, płynną przestrzenią publiczną. Poszczególne podcienie budynku mają swoją kontynuację w dalszych obszarach działki. Całość tworzy sekwencję kolejnych przestrzeni o zróżnicowanych charakterach:
Plac miejski → wewnętrzny skwer → ogrody społecznościowe
rzut parteru
Patrycja Banaszek
Funkcje na parterze rozłożone są w określonym porządku, każdy z podcieni flankowany jest zarówno kubaturą handlową z lokalami usługowymi, jak i przestrzenią związaną z gastronomią lub integracją. W ten sposób w trakcie doby przestrzeń wystawiennicza pod podcieniami, a także związane z nią place aranżowane są przez kolejno funkcjonujące usługi. Otwory w stropie nad podcieniami zapewniają doświetlenie oraz wizualne połączenie z wyższą kondygnacją. Rozległa zadaszona przestrzeń wystawiennicza między kubaturami jest nierozerwalnie związana z ideą budynku, staje się ona naturalnym przedłużeniem funkcji, miejscem animowanym przez obecność użytkowników w sposób zależny od pory dnia, tygodnia czy pory roku.
schemat funkcjonowania podcieni na parterze
Patrycja Banaszek
nie tylko handel i warsztaty artystyczne
Piętro budynku to kluczowa strefa centrum lokalnego, jeśli chodzi o wsparcie, rozwój i organizację czasu w obiekcie. Jasny podział na cztery kubatury mieszczące różne aktywności (fizyczną, społeczną, intelektualną oraz plastyczną) pozwala na proste poruszanie się po obiekcie. Wspólny taras zewnętrzny łączy wszystkie segmenty. Sale warsztatowe, zajęciowe oraz wykładowe mają bezpośrednie wyjścia na taras dzięki rozsuwanym oknom, co zachęca do przenoszenia aktywności na powietrze. Drewniana pergola zacienia taras oraz intuicyjnie wyznacza główną trasę komunikacji.
detal i materiały elewacyjne
Patrycja Banaszek
By podkreślić strukturę i ideę projektu zastosowano ten sam materiał elewacyjny na wszystkich elewacjach, różnicując jedynie jego barwę we wnękach i podcieniach budynku. Dzięki temu zabiegowi obiekt zaprasza odbiorcę do zagłębienia się w wyodrębnione podcienie i prześwity parteru. Naturalne właściwości modrzewia syberyjskiego sprawią, że kolorystyka elewacji będzie coraz mocniej zróżnicowana wraz z biegiem czasu.
