Zobacz w portalu A&B!
Zostań użytkownikiem portalu A&B i odbierz prezenty!
Zarejestruj się w portalu A&B i odbierz prezenty
maximize

Maria Katsan – „Centrum Integracji Społecznej w Odessie”

02 grudnia '22
Dane techniczne
Typ: praca dyplomowa magisterska
Rok obrony: 2022
Nazwa: „CENTRUM INTEGRACJI SPOŁECZNEJ W ODESSIE, MIEJSCE SPOTKAŃ LOKALNEJ SPOŁECZNOŚCI WRAZ Z OŚRODKIEM OPIEKI NAD OSOBAMI STARSZYMI I KAPLICĄ EKUMENICZNĄ”
Autorka: Maria Katsan
Uczelnia:
Uniwersytet im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Promotor:

dr Piotr Wróbel

Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”

Temat pracy dyplomowej jest bezpośrednią reakcją na wydarzenia, które stały się nową rzeczywistością dla milionów ludzi. Z każdym dniem w naszym otoczeniu pojawia się coraz więcej gniewu i nienawiści. Coraz trudniej jest zachować nadzieję i chęć dążenia do czegoś lepszego. W tym projekcie próbowano zidentyfikować i pokazać możliwości architektury pozwalające na projektowanie obiektów sakralnych, które mogą pomóc ludziom odnaleźć wiarę i nadzieję w spokojną przyszłość. W części studialnej poszukiwano odpowiedzi na pytania: w jaki sposób, przy użyciu jakich narzędzi architektura jest w stanie tworzyć miejsca, które mogą zachęcać ludzi do czynienia dobra? Czy istnieje i czym jest przestrzeń sakralna? W którym momencie następuje zmiana architektury — kiedy zwykła przestrzeń staje się święta, transcendentalna, autentyczna?

lokalizacja       makieta projektu

lokalizacja i makieta projektu

© Maria Katsan

Projekt obejmuje zespół budynków Centrum Integracyjnego, jednak najważniejszą jego częścią jest kaplica ekumeniczna. Centrum zostało zlokalizowane w moim rodzinnym mieście, Odessie, w którym się urodziłam i spędziłam dzieciństwo i młodość, i które niestety przeżywa teraz nie najlepsze czasy. Działka dla projektowanego założenia znajduje się na obrzeżach miasta i ma bezpośredni dostęp do plaży.

schemat kształtowania bryły

schemat kształtowania bryły

© Maria Katsan

Projektowane założenie składa się z czterech obiektów kubaturowych. Powstała forma to układ rozsuniętych brył, które dzięki kompozycji w istocie tworzą jedną całość. Są one ułożone na głównej osi projektu ciągnącej się od południowego zachodu na północny wschód, zaczynającej się głównym wejściem i wjazdem na teren zespołu, przechodzącej przez wszystkie budynki, a kończącej się przy latarni morskiej.

plan zagospodarowania terenu

plan zagospodarowania terenu

© Maria Katsan

Pierwszym obiektem zespołu jest dom opieki dziennej, rodzaj ogólnodostępnego domu spotkań czy domu kultury. Jest to budynek na rzucie prostokąta, przeznaczony przede wszystkim dla osób starszych, w pełni sprawnych, aktywnych, przychodzących do ośrodka i wracających do swoich domów.

Drugi obiekt to kwadratowy budynek z wewnętrznym dziedzińcem zaprojektowany dla celów opieki nad osobami starszymi. Program przewiduje pokoje opieki specjalistycznej pod nadzorem personelu medycznego, jednak nie jest to funkcja szpitalna.

elewacja Centrum opieki nad osobami starszymi

elewacja Centrum opieki nad osobami starszymi

© Maria Katsan

Kolejnym elementem zespołu Centrum Integracji jest kaplica ekumeniczna, której gospodarzem będzie przedstawiciel Cerkwi prawosławnej. Budynek odwołuje się do tradycyjnej kompozycji architektury sakralnej dzięki osiowości planu i ułożeniu na osi wschód–zachód. Natomiast forma budynku, neutralny betonowy prostopadłościan, nie odpowiada tradycyjnemu kostiumowi architektonicznemu obiektów sakralnych. Minimalistyczny, surowy budynek na rzucie prostokąta nie powinien z zewnątrz sugerować, że jest to obiekt religijny.

rzut kaplicy

rzut kaplicy

© Maria Katsan

Po wejściu na ścisłe terytorium kaplicy znajdujemy się w ogrodzonym wysokim murem dziedzińcu, gdzie zaczynają na nas oddziaływać skala, proporcje, materiał, cisza. Prawie odizolowana od świata zewnętrznego osoba może się skupić na wewnętrznych doznaniach i doświadczeniach. Wchodząc przez wąską szczelinę do wnętrza kaplicy, widzimy pierwszą formę symboliczną — wznoszącą się spiralnie do samego stropu wstęgę zakończoną otwartym okulusem, przez który widać niebo.

wizualizacja       okulus w kaplicy

wizualizacja i okulus w kaplicy

© Maria Katsan

Betonowa rzeźba pokryta warstwą złota jest wynikiem dążenia do uniknięcia tradycyjnej kopuły i wielokrotnego przekształcania jej formy. Główna sala kaplicy jest otwarta, nieogrzewana. Obok niej zaprojektowano mniejsze pomieszczenie, zamknięte, ogrzewane. W nim będzie można się pomodlić, posiedzieć w ciszy, patrząc na zewnątrz przez wielkie okno. Aby wzmocnić poczucie połączenia człowieka z naturą, zdecydowano o wycięciu otworu we wschodniej części zewnętrznego muru. Dzięki temu będzie można patrzeć na morze, nawet będąc wewnątrz kaplicy. Opracowany detal architektoniczny pokazuje, jak uzyskano właściwy kadr widoku w taki sposób, aby żaden z odwiedzających na zewnątrz nie przesłaniał widoku.

wnętrze kaplicy       widok z kaplicy

wnętrze i widok z kaplicy

© Maria Katsan

Elementem zamykającym kompozycję całego założenia będzie wieża. Ściany pomnika pamięci zostaną odlane z betonu z fragmentami budynków zburzonych i zniszczonych podczas wojny, aby podkreślić, jak ważne jest w dzisiejszych czasach tworzenie czegoś, a nie niszczenie.

zadaszone przejście między obiektami

zadaszone przejście między obiektami

© Maria Katsan

Wszystkie obiekty łączy zadaszone przejście na poziomie pierwszego piętra. Wzdłuż głównej osi poprowadzono ścieżki, rampy i promenady, które prowadzą przez cały teren aż na plażę. Na terenie Centrum znajdują się ogródki do uprawy warzyw i owoców, park z drzewami, plenerowa siłownia, miejsce spotkań wokół ogniska. Wjazd na teren i parking przed wejściem na sześćdziesiąt miejsc znajdują się z południowo-zachodniej strony działki. Podjazd gospodarczy rozwiązano od strony północnej. Ponad 50 procent powierzchni całego terenu zajmują tereny zielone.

fragment elewacji Centrum opieki dziennej

fragment elewacji Centrum opieki dziennej

© Maria Katsan

Jasny kolor betonu oraz proporcje elementów stwarzają szanse, że architektura będzie jasna i czytelna. Fasady odlewane z betonu w szalunkach deskowych oddają naturalny rysunek i fakturę drewna z odwzorowaniem słoi, a nawet defektów desek, „zabrudzeń” w postaci trawy i wynikających z niedoskonałości technologii pęcherzyków powietrza. Szary beton eksponuje swą zmienną naturę, ukazując różną barwę w odcieniach szarości i szorstką fakturę.

Jestem przekonana, że architektura może tworzyć miejsca, które podtrzymują, chronią i pozwalają rozwijać w nas to, co najlepsze, z dala od świata, który nieuchronnie nam zagraża i nas zasmuca.

 
Maria
KATSAN

Ilustracje: © Autorka

Głos został już oddany

BIENNALE YOUNG INTERIOR DESIGNERS

VERTO®
system zawiasów samozamykających

www.simonswerk.pl
PORTA BY ME – konkurs
INSPIRACJE