Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Przedmiotem opracowania jest zbadanie, w jaki sposób architektura i środowisko życia wpływają na zdrowie psychiczne, z naciskiem na czynniki stresogenne. Projekt ma na celu stworzenie miejsca promującego metody wspomagające w terapii antystresowej. Zostanie w nim wykorzystany potencjał opuszczonego zespołu pałacowego w Połoninach oraz jego historyczne role związane z uzdrowiskiem i szkołą ogrodniczą. Jest to teren Wysoczyzny Elbląskiej, skąd rozpościera się imponujący widok na Zalew Wiślany.
aksonometria i sylweta zachodnia
© Patrycja Ropela
Koncepcja architektoniczna kompleksu przewiduje trzy funkcje obiektu. W skład kompleksu wchodzi adaptowany pałac, który zawiera restaurację, strefę biurową oraz zakwaterowania dla pracowników. Budynek warsztatowy został przystosowany do zajęć związanych z minimalizacją stresu, a budynek noclegowy ma zapewnić zakwaterowanie dla gości odwiedzających kompleks. Całość została zlokalizowana na działce będącej częścią historycznego uzdrowiska.
wizualizacja
© Patrycja Ropela
Projekt zagospodarowania terenu bazuje na dostępnych materiałach archiwalnych i wiedzy na temat pierwotnego układu przestrzennego kompleksu. Ogromny nacisk został położony na zachowanie historycznego charakteru terenu, co zaowocowało następującymi krokami projektowymi:
- rozbudowany pałac: zachowano oryginalną bryłę i architektoniczny charakter pałacu. Wnętrza pałacu przystosowano do nowych funkcji, zachowując reprezentacyjny charakter. Dodano nową architektoniczną formę, łącząc oba obiekty za pomocą łącznika;
- budynek warsztatowy: w miejscu dawnego parteru ogrodowego zaprojektowano w skarpie budynek warsztatowy. Z poziomu pałacu można wejść na dach, który został przekształcony w taras widokowy. To innowacyjne rozwiązanie łączy obiekty, jednocześnie zachowując szacunek dla historycznego budynku pałacu;
- budynek noclegowy: stare pomieszczenia gospodarcze zostały zastąpione nowym obiektem noclegowym. Obiekt ten uzupełnia kompleks, nie przytłacza pałacu i zachowuje spójność stylistyczną;
- projekt uwzględnia odtworzenie nieistniejących ciągów pieszych i stworzenie nowych, łączących się z nowymi obiektami;
- przewiduje się odtworzenie dawnej alei widokowo-spacerowej pozwalającej na podziwianie malowniczej panoramy Zalewu Wiślanego, a także punktów widokowych wzdłuż alei;
- nad wyschnięty jarem zaprojektowano kładkę, która umożliwia spacer wśród drzew. Takie rozwiązanie pozwala odwiedzającym cieszyć się urokiem okolicznej przyrody;
- wjazd na teren kompleksu pozostaje bez zmian;
- na końcu drogi wjazdowej znajduje się dziedziniec, zgodnie z historycznym układem przestrzennym;
- projekt obejmuje także drogi utwardzone umożliwiające dostęp do obiektów oraz parking w niewielkiej odległości od obiektu noclegowego.
przekroje i sylwety
© Patrycja Ropela
Podczas formowania nowych obiektów myślą przewodnią było odpowiednie wkomponowanie ich w istniejącą zabudowę, a jednocześnie tworzenie architektury zgodnej z duchem czasu. Koncepcja zakłada, że głównym elementem kompleksu jest zabytkowy pałac, nowe obiekty przyjmują zaś nowoczesną formę, są tłem dla historii. Budynek warsztatowy został zaprojektowany poniżej pałacu, wpuszczony w skarpę, aby nie był widoczny z poziomu zabytku. Jego obrys wkomponowano w kształt dawnego parteru ogrodowego, utraconego w czasach funkcjonowania szkoły. Budynek ten ma prostą, minimalistyczną formę, a płaski dach umożliwia integrację z resztą obiektów poprzez umieszczony na nim taras.
rzut i wizualizacje obiektu warsztatowego
© Patrycja Ropela
Budynek noclegowy znajduje się na tym samym poziomie co budynek pałacowy, jednak został potraktowany jako obiekt drugoplanowy w całym kompleksie. Dobór kolorystyczny jest spójny z resztą założenia, ponadto budynek został przedzielony pasem szkła, które podkreśla obecność bujnej roślinności w jego wnętrzu.
rzut pałacu, obiektu noclegowego
© Patrycja Ropela
Patrycja ROPELA
Ilustracje: © Autorka
