Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Architektura”
Miasto jest przestrzenią współistnienia i aktywności wielu ludzi. Nagromadzenie publicznych aspektów życia znajduje swoją formę w przestrzeniach im odpowiadających, budujących tożsamość społeczeństwa. Nowoczesna architektura użyteczności publicznej ma za zadanie odpowiadać na potrzeby obecne i te, które pojawią się w przyszłości. Właściwe zrozumienie takich pojęć, jak skutki zanieczyszczeń środowiska, zagrożenia epidemiczne, zużycie surowców nieodnawialnych, rosnące koszty eksploatacji budynków, powinno determinować rozwój miast. Budynki w dzisiejszych czasach nie powinny pełnić wyłącznie jednej przypisanej funkcji — powinny być elastyczne wobec potrzeb odbiorcy.
analizy
© Kamila Lorenc-Ptasznik
Projekt dotyczy budynku o funkcji kulturowo-edukacyjnej. Głównym założeniem było stworzenie przestrzeni, która umożliwi uczestnikom nabycie koniecznej wiedzy i realizację ich pomysłów, umożliwi rozwijanie pasji zarówno teoretycznie, jak i praktycznie. Jest to miejsce, które pozwoli uczestnikom na naukę, budowę, naprawę czy też modyfikację ich prac. Taka jest funkcja wyjściowa tego budynku, jednak dzięki wykorzystaniu odpowiednich parametrów w czasie projektowania oraz konstruowania łatwo można ją zmienić, co przedłuży funkcjonowanie oraz użytkowanie tego miejsca. Budynek mógłby stać się na przykład przestrzenią szkolną, biurową, hotelową czy handlową.
plan zagospodarowania terenu
© Kamila Lorenc-Ptasznik
Projekt wpisano w istniejącą urbanistykę założenia parkowego poprzez wielkość bryły oraz jej geometryczne kształty od strony ulicy (tworząc pierzeje), a od strony parku poprzez zrównanie z terenem i stworzenie optycznych połączeń budynku z otoczeniem. Kształt budynku bazuje na prostopadłościanach rozciągniętych wzdłuż działki, które następnie zostały rozsunięte oraz połączone obłym kształtem, dodającym budynkowi organicznego wyglądu.
elewacje
© Kamila Lorenc-Ptasznik
Obiekt ma dwa wejścia połączone z sobą jedną osią, tworzącą pewnego rodzaju kręgosłup, wokół którego rozmieszczone są funkcje. Budynek został podzielony na dwie strefy funkcjonalne. Pierwszą jest część północna o trzech kondygnacjach nadziemnych. Został w niej zlokalizowany „warsztat”, rozdzielony ze względu na materiał obróbki na drewniany i stalowy. Projekt uwzględnia przestrzeń open space oraz osobne pomieszczenia, niektóre są strefą specjalistyczną, do której dostęp mają wyłącznie osoby z wcześniejszym przeszkoleniem. Sale zostały wyposażone w narzędzia ręczne, elektronarzędzia oraz maszyny stacjonarne dostosowane do materiału. Pomieszczenia mają dobrze oświetlone strefy, przestrzeń do przechowywania materiałów, wentylację oraz odpylenie, całość została dodatkowo wygłuszona. Wykreślenie pomysłu umożliwiają otwarte przestrzenie ze stanowiskami roboczymi oraz stołami warsztatowymi; wydzielone pomieszczenia umożliwiają przygotowanie i wykończenie gotowego produktu.
przekroje
© Kamila Lorenc-Ptasznik
Strefa druga, zlokalizowana w południowej części, pełni funkcję administracyjno-edukacyjną, została wyposażona w sale lekcyjne, indywidualne pomieszczenia pracy oraz open space. Umożliwia to zaznajomienie uczestnika z poszczególnymi tematami. Te dwie strefy pozwalają w kompleksowy sposób (teoretyczny i praktyczny) na zapoznanie się z rzemiosłem.
rzuty parteru i 1. piętra
© Kamila Lorenc-Ptasznik
Strefy zostały połączone reprezentacyjnymi schodami. Kolejne pomieszczenia można wydzielić za pomocą kotar lub platform, tworząc w ten sposób miejsca do pracy, spotkań, sale audytoryjne. W północno-wschodniej części budynek graniczy z drogą dojazdową, tam też zlokalizowano miejsca postojowe, wejście techniczne oraz strefę techniczną. Obiekt nawiązuje od południa do założenia parkowego za pomocą zewnętrznych schodów, które wspinają się po obrysie budynku, wydłużają i wzbogacają przestrzeń tarasową.
Kamila Lorenc-Ptasznik
Ilustracje: © Autorka
