NOWOŚĆ! Prawo w architekturze – przystępnie na portalu A&B
Zostań użytkownikiem portalu A&B i odbierz prezenty!
Zarejestruj się w portalu A&B i odbierz prezenty
maximize

Zofia Fedorów – „SerpenTime. Muzeum Języka w Londynie”

01 kwietnia '20
Dane techniczne
Typ: praca dyplomowa magisterska
Rok obrony: 2018
Nazwa: „SERPENTIME. MUZEUM JĘZYKA W LONDYNIE”
Autor: Zofia Fedorów
Uczelnia:
Wydział Architektury Politechniki Wrocławskiej
Promotorka:
dr Ada Kwiatkowska

Idea projektu zrodziła się z refleksji na temat historii i pochodzenia języka. Skupiono się na klasyfikacji funkcjonalnej, dzięki czemu stworzono językową oś czasu, ona z kolei narzuciła linearną formę budynku. Ze względu na istniejący kontekst i kształt działki, muzeum ulokowano w taki sposób, by było najlepiej wyeksponowane od strony rzeki i ulicy. W skręceniu istotne było również zatoczenie koła historii i zamknięcie ścieżki zwiedzania; dodano transparentne przejścia łączące każde z przęseł obiektu. Tak powstała docelowa bryła formą przypominająca serpentynę. Sama nazwa jest grą językową – to połączenie słów serpent, nawiązującego do ruchu węża, czyli samego sposobu kształtowania budynku, i time – czasu, który jest głównym pomysłem projektu, oraz słowa serpentine, obrazującego kształt budynku.

lokalizacja

Muzeum zlokalizowano we wschodnim Londynie. Całość zagospodarowania podzielono na pasy stanowiące kontynuację samej architektury. Wejście główne do budynku zaprojektowano w części zachodniej, widocznej od strony Tamizy. Na działce zaplanowano także parking oraz teatr wpisany w bryłę Serpentyny.

zagospodarowanie
terenu © Zofia Fedorów

zagospodarowanie terenu

© Zofia Fedorów

strefy

Muzeum podzielono na strefy. Strefę wejściową umieszczono w pierwszym przęśle budynku i stanowi ona początek strefy ekspozycyjnej wijącej się po kolejnych elementach. W ostatnim, niezależnym przęśle budynku ulokowano strefę administracyjno-biurową. Komunikację pionową oraz toalety umieszczono w narożach budynku, co pozwoliło na stworzenie dodatkowych przestrzeni na poziomie +1 oraz +3. Strefę pomocniczą i techniczną zlokalizowano na poziomie –1.

przekrój A–A ©
Zofia Fedorów

przekrój A–A

© Zofia Fedorów

podróż przez historię języka

Swoją podróż po muzeum języka zwiedzający zaczynają i kończą w holu wejściowym, gdzie znajduje się ekspozycja dotycząca prajęzyków. Sala została wykończona drewnem, formą nawiązuje do nieregularnej jaskini. Wystawa stanowi metaforę zamkniętego kręgu czasu – od oryginalnego języka, poprzez różnorodną ewolucję, po ikony. Następnie przechodzimy do języków martwych. Sala ta została wykreowana za pomocą szkła i archetypów architektonicznych, formą nawiązujących do odpowiednich grup językowych. To przestrzeń wspomnienia i echa dawnych języków i kultur. Kolejną ekspozycją są języki odrodzone i tu nawiązano do renesansu jako synonimu odrodzenia poprzez symetrię, geometrię i kontrast. Czwarta sala została poświęcona językom wegetującym. Zastosowano stalowe piony jako strukturę funkcjonującą od wieków, lecz powoli zapominaną.

ekspozycja języków
żywych oficjalnych © Zofia Fedorów

ekspozycja języków żywych oficjalnych

© Zofia Fedorów

Piątą ekspozycją są języki żywe oficjalne. Celem ekspozycji było stworzenie dynamicznej przestrzeni za pomocą lustrzanych skosów i zjawiska odbicia. Zaplanowano także salę języków żywych nieoficjalnych, czyli innych form języka używanych współcześnie, na przykład języka internetowego czy ikon. Zastosowano tu gumę umożliwiającą stworzenie organicznej i elastycznej przestrzeni. Ostatnią ekspozycją są języki przyszłości – nowo powstałe formy języków, w tym programowania. Przestrzeń stanowi metaforę konceptualizmu, głównego kierunku w sztuce współczesnej, w którym istotą jest myśl, nienamacalna forma. Zdecydowano się na pozostawienie przestrzeni pustej, by ekspozycję tworzył sam koncept, za pomocą światła i pary wodnej.

elewacje

Elewacje zdobią fragmenty tekstów w językach z całego świata. By podkreślić kształt serpentyny, zastosowano gradację odcieni w części górnej płyt elewacyjnych i w części dolnej mlecznego szkła stopniowo zmniejszającego przezroczystość.

język architektury

elewacja zachodnia ©
Zofia Fedorów

elewacja zachodnia

© Zofia Fedorów

Projekt jest pewnego rodzaju konfrontacją języka architektonicznego z innymi formami języków, porównaniem ewolucji języka i architektury oraz sztuki współczesnej. Dąży do ukazania owych przemian za pomocą samego budynku.

 
Zofia
FEDORÓW

© Autorka

Głos został już oddany

DACHRYNNA: zintegrowany system dachowy 2w1 (Dach + Rynna)
SPACE Designer
INSPIRACJE