Laboratorium mikrobiologiczno-chemiczne,
projekt: Penelas Architects
Laboratorium zaprojektowane przez pracownię architektoniczną Penelas Architects, pod przewodnictwem José Luisa Estebana Penelasa pełni funkcję ośrodka do prowadzenia badań mikrobiologiczno-chemicznych, świadczącego usługi analityczne, kontrolne i doradcze dla sektorów rolno-spożywczego i środowiskowego. Obiekt mieści się w przemysłowej części gminy Alcalá de Guadaíra, położonej na południowy wschód od Sewilli, stolicy Andaluzji.
myśl przewodnia Penelas Architects
Celem projektu było nadanie budynkowi charakterystycznej formy, która wyróżniałaby go na tle monotonnego, przemysłowego otoczenia, w którym się znajduje. Bryła laboratorium została zaprojektowana jako połączenie zaawansowanej technologii, lokalnych tradycji oraz adaptacji do specyficznych warunków klimatycznych regionu.
Laboratorium mikrobiologiczno-chemiczne — widok podłużnej bryły budowli
©Imagen Subliminal (Miguel de Guzmán + Rocío Romero)
nowoczesna forma i lekka konstrukcja
Budynek o podłużnej, pionowej bryle opiera się na całkowicie przeszklonym parterze, niewidocznym z poziomu ulicy. Nad tą szklaną przestrzenią, dzięki potężnej konstrukcji wspornikowej unosi się właściwa część budowli, sprawiając wrażenie lekkiej, ażurowej bryły o kilku kondygnacjach. Rampa w kształcie mostu, prowadząca przez dziedziniec, łączy te dwa poziomy.
Laboratorium w Alcalá de Guadaíra — poziomy są połączone ze sobą za pomocą rampy
©Imagen Subliminal (Miguel de Guzmán + Rocío Romero)
geometryczna dwuwarstwowa elewacja
Elewacje laboratorium składają się z dwóch warstw — spodniej, szklanej oraz wierzchniej, stalowo-aluminiowej. W wierzchniej powłoce fasady znajdują się dwa trójkątne otwory: jedno wąskie, ciągnące się niemal na całej jej długości, oraz drugie, mniejsze i szersze, po przeciwnej stronie, odsłaniające szklaną bryłę, które są dodatkowo pokryte metalową siatką.
Perforowane elewacje laboratorium w Alcalá de Guadaíra
©Imagen Subliminal (Miguel de Guzmán + Rocío Romero)
powłoka bioklimatyczna,
regulująca światło w budynku
Przestrzeń międzywarstwowa działa jak komin słoneczny, dostosowując swoje działanie w zależności od kierunku, w którym zwrócona jest dana część budynku.
Laboratorium mikrobiologiczno-chemiczne — widok bryły nocą
©Imagen Subliminal (Miguel de Guzmán + Rocío Romero)
Umożliwiają to trójkątne perforacje występujące w wierzchniej powłoce, które od strony północnej mają duże rozmiary, od zachodniej mniejsze, zmienne od wschodniej i niemal nie występują od południa, gdzie znajdują się techniczne wyposażenie budynku. Taka dwuwarstwowość elewacji tworzy powłokę bioklimatyczną, która chroni wnętrze przed słońcem.
Laboratorium mikrobiologiczno-chemiczne — poszczególne piętra są połączone ze sobą za pomocą minimalistycznej klatki schodowej
©Imagen Subliminal (Miguel de Guzmán + Rocío Romero)
brutalistyczne wnętrze budynku
Wewnątrz dwupiętrowego laboratorium znajdują się przestrzenie do pracy, które są rozświetlone światłem, przenikającym przez świetliki oraz przezroczyste szklane panele, tworząc grę światła i cienia. Przestrzeń robocza jest minimalistyczna, a surowy beton na ścianach dodaje jej brutalistycznego wyrazu.
Światło wpadające do wnętrza laboratorium tworzy interesującą grę świateł i cieni
©Imagen Subliminal (Miguel de Guzmán + Rocío Romero)
Poszczególne piętra są połączone ze sobą za pomocą minimalistycznej klatki schodowej, a wnętrze tworzy złożoną strukturę, wynikającą z przenikania się różnych pomieszczeń i brył.
Laboratorium mikrobiologiczno-chemiczne w Alcalá de Guadaíra — przekrój poprzeczny
©Penelas Architects
inspiracje nowoczesnością
i lokalną tradycją
Podczas projektowania budynku architekci inspirowali się bogatym dziedzictwem Sewilli, zwłaszcza tradycyjnym stylem mudejar, który łączy rodzime sztuki z wpływami arabskimi. Perforowane elewacje nawiązują do ażurowej struktury Alkazaru Królewskiego, szczególnie do kopuły w Salonie Ambasadorów oraz do architektury dziedzińca. Jednocześnie w projekcie można dostrzec akcenty nowoczesności — łamana fasada budynku przypomina dynamiczne kształty stosowane w architekturze kolei dużych prędkości.
Oprac.: Anastazja Dżupina
Ilustracje udostępnione dzięki uprzejmości pracowni Penelas Architects.
