Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Wnętrza”
Od wieków wiadome jest, że relacje społeczne pełnią istotną rolę w naszym życiu. Jednym z przykładów relacji społecznych są relacje międzypokoleniowe, które są podstawą funkcjonowania każdego społeczeństwa. Nasze społeczności budowane są w oparciu o międzypokoleniowe więzi, które łączą nas wszystkich.
przekroje
© Anna Skotarek
W dzisiejszych czasach, między innymi pandemia COVID-19, negatywnie wpłynęła na jakość relacji międzyludzkich. Po intensywnym czasie pandemii odczuliśmy znaczące braki w kontaktach z otoczeniem. Zjawiska te były inspiracją do stworzenia projektu przestrzeni integracji międzypokoleniowej.
Projekt opiera się na adaptacji ruin zabytkowego kościoła, znajdującego się we Wrocławiu przy ulicy Żabia Ścieżka. Przestrzeń ruin została zaadaptowana na Centrum Integracji Międzypokoleniowej. Projekt obejmuje renowację oraz modernizację zastanej architektury, jak i wprowadzenie nowej formy architektonicznej.
Głównym założeniem projektu jest stworzenie miejsca, które pozwoli zarówno na wzmocnienie i rozwój relacji międzypokoleniowych, jak i na odpoczynek oraz relaks. Istotną koncepcją projektu jest połączenie architektury współczesnej z historyczną. Nowa forma wprowadzona w zastaną architekturę inspirowana jest gotyckim sklepieniem gwiaździstym i pomimo swojej współczesności nawiązuje do budynku pierwotnego.
wizualizacja
© Anna Skotarek
Tytuł projektu odnosi się zarówno do „poznania się” pokoleń, jak i do „zapoznania ze sobą” dwóch zupełnie różnych stylów architektonicznych. Projekt zakłada pozostawienie zabytkowego budynku w formie „trwałej ruiny”. Natomiast nowy budynek został zaprojektowany w duchu architektury współczesnej i stanowi kontrast dla pierwotnej architektury.
Najbardziej kluczowym elementem współczesnego budynku jest rama konstrukcyjna, która zbudowana jest ze stalowych elementów konstrukcyjnych. Projekt dachu powstał poprzez analizę gotyckiego sklepienia gwiaździstego i stanowi on łącznik pomiędzy architekturą zabytkową a nowoczesną. Ściany boczne pokryte są szkłem, natomiast dach wykonano z paneli z poliwęglanu. Dzięki temu rozwiązaniu do wnętrza dociera nieograniczona ilość światła dziennego.
wizualizacja
© Anna Skotarek
Układ funkcjonalny został dostosowany do różnych grup odbiorców, takich jak osoby starsze i niepełnosprawne. Każde z pięter budynku ma przypisaną konkretną funkcję, aby korzystanie z nich było intuicyjne i proste. W piwnicy znajdują się pomieszczenia socjalne i pracownicze. Parter pełni funkcję kawiarni i otwartego miejsca spotkań. W kawiarni znajduje się organiczna forma – wielofunkcyjny mebel, który zachęca do siedzenia w grupie i wzajemnej integracji.
Dodatkowo odwiedzający mogą umilić sobie czas, korzystając z książek i akcesoriów dla dzieci, umieszczonych w organicznej bryle regału wykonanego z giętej blachy perforowanej. Na parterze znajduje się również dziedziniec, będący hołdem dla zabytkowej architektury, na którym mieści się wystawa poświęcona historii ruin kościoła.
wizualizacja
© Anna Skotarek
Na piętrze odbywają się warsztaty integrujące różne grupy wiekowe. W strefie warsztatów znajdują się wielofunkcyjne stoły oraz mobilne sztalugi, umożliwiające przeprowadzanie warsztatów artystycznych i wernisaży. Układ funkcjonalny pozwala na swobodne przemieszczanie się między kondygnacjami osobom niepełnosprawnym i starszym dzięki przystosowanej windzie, umieszczonej w centralnej części budynku.
Na szczycie szybu windowego znajduje się taras widokowy, będący dodatkową atrakcją turystyczną. Istotne jest zachowanie historycznego charakteru tego miejsca – przestrzeń współczesna została zaprojektowana tak, aby nie przytłoczyć zabytkowej budowli. Nowoczesna kompozycja budynku inspirowana była m.in. zabytkowymi konstrukcjami kościołów, dzięki czemu – pomimo swojej monumentalności – tworzy spójną całość z pierwotną architekturą.
wizualizacja
© Anna Skotarek
Celowy futurystyczny wygląd całej przestrzeni, jak i odnowiony zabytkowy budynek kościoła, mają przyciągać swoją nieszablonowością odwiedzających w różnym przedziale wiekowym.
Anna Maria Skotarek
Ilustracje: © Autorka
