W obliczu kryzysu zdrowia psychicznego młodzieży, architektura może stać się realnym wsparciem – projekt Kacpra Bernata udowadnia, że budynek może leczyć. Kacper Bernat z Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej, stworzył inżynierski projekt: „Przestrzeń nadziei. Młodzieżowe Centrum Wsparcia jako miejsce terapii, rozwoju i integracji społecznej”. Praca powstała pod opieką dry Małgorzaty Skrzypek-Łachińskiej i została uhonorowana dwoma nagrodami – wyróżnieniem w konkursie „Architektura w drewnie” oraz Dyplomem Roku SARP O/Wybrzeże. Projekt opowiada o potrzebie stworzenia przestrzeni dedykowanej młodym ludziom zmagającym się z trudnościami emocjonalnymi, psychicznymi i społecznymi – i odpowiada na te potrzeby architektonicznie, funkcjonalnie oraz symbolicznie.
aksonometria
© Kacper Bernat
architektura empatii
Projektowany budynek zlokalizowany jest przy ulicy Subisława, w gdańskiej dzielnicy Żabianka, tuż przy stacji SKM. Miejsce zostało wybrane ze względu na łatwy dostęp i społeczne zróżnicowanie otoczenia – ważne elementy w projektowaniu inkluzyjnej architektury. Forma obiektu opiera się na trzech wewnętrznych dziedzińcach, wprowadzających zieleń w centrum założenia i zapewniających izolację od miejskiego zgiełku.
Budowla została zaprojektowana w technologii CLT (Cross-Laminated Timber) – drewnianych, klejonych krzyżowo paneli, które stanowią ekologiczny i nowoczesny materiał konstrukcyjny. Dzięki niemu udało się osiągnąć lekkość wizualną i plastyczność elewacji, co doceniło m.in. jury konkursu organizowanego przez firmę Sylva. Zrównoważony rozwój i bliskość natury są tu nie tylko wartością dodaną – stanowią fundament całej koncepcji.
plansza
© Kacper Bernat
młodzież potrzebuje miejsca
Centrum Wsparcia to nie tylko ośrodek terapeutyczny, ale przestrzeń społeczna i kulturotwórcza. Oprócz gabinetów terapeutycznych – zarówno do indywidualnych, jak i grupowych spotkań – zaplanowano strefy wspólne sprzyjające integracji: sale warsztatowe, pracownie twórcze, coworking i kawiarnię. Młodzi mogą tu odpocząć, tworzyć, rozmawiać – po prostu być.
Dzięki kameralnemu układowi przestrzennemu, zielonym dziedzińcom i wyciszonej atmosferze, budynek daje poczucie bezpieczeństwa, które jest dziś wartością deficytową. Projekt pokazuje, że architektura może być realnym narzędziem wsparcia psychicznego, a nie tylko tłem do życia. To miejsce tworzone z myślą o człowieku, w którym terapeutyczność wynika zarówno z funkcji, jak i z przestrzeni.
wizualizacja
© Kacper Bernat
przestrzeń przyszłości
Projekt Kacpra Bernata to ważny głos młodego pokolenia architektów, którzy nie tylko rozumieją aktualne wyzwania społeczne, ale potrafią na nie odpowiedzieć językiem współczesnej architektury. „Przestrzeń nadziei” to manifest empatycznego projektowania – gdzie forma nie dominuje nad treścią, ale ją wspiera.
To nie tylko dyplomowy projekt architektoniczny, ale realna wizja społecznie odpowiedzialnej przyszłości – gdzie architektura nie wyklucza, a otula. Gdzie wspiera, zamiast przytłaczać. Gdzie daje nadzieję, zamiast ją odbierać.
