Praca zgłoszona na konkurs
„Najlepszy Dyplom Wnętrza”
Coraz szybszy tryb życia dotyka każdego z nas. Więcej czasu spędzamy we wnętrzach, ograniczając pobyt na zewnątrz do niezbędnego minimum. Zaniedbujemy relację człowieka z otaczającą go naturą, nie wspominając już o kontakcie ze zwierzętami.
plan sytuacyjny
© Christina Vanhoof
Projekt magisterski pod tytułem „Współegzystencja ludzi i zwierząt w gdańskim Parku im. R. Reagana” powstał z chęci zwrócenia uwagi na ogromną wartość kontaktu istot ludzkich z nieludzkimi, szczególnie dla mieszkańców terenów zurbanizowanych. Proponowana przestrzeń mogłaby się stać strefą zszywania naderwanych relacji pomiędzy naturą, zwierzętami i ludźmi. Miejscem budującym, szczególnie u dzieci, takie wartości jak szacunek i zrozumienie wobec zwierząt. Przestrzenią dyskusji mieszkańców miasta i wsi, zmniejszającej dystans pomiędzy tymi środowiskami oraz wzbudzającej wzajemne zainteresowanie.
widok z lotu ptaka
© Christina Vanhoof
Wybrana działka znajduje się w centralnej części Parku im. R. Reagana. Jej kształt wynika z istniejących obecnie rowów melioracyjnych oraz biegnących w parku ścieżek. Wprowadzone budynki zostały usytuowane w centrum przestrzeni, wydzielając tym samym kilka mniejszych stref. Przewidziano miejsce na pastwiska, miejski ogród, sad, magazynowanie obornika oraz zalesienie. Projekt oparłam na linearnym układzie zagrody, który rozbudowałam o dodatkowe przestrzenie niezbędne do funkcjonowania miejskiej zagrody. Mając na uwadze znajdujące się we wnętrzach funkcje oraz usytuowanie wobec kierunków świata, rozsunęłam poszczególne obiekty względem siebie, utrzymując jednocześnie wspólną linię wyznaczaną przez kalenice kolejnych budynków — element nawiązujący do wspólnego zamieszkiwania istot ludzkich i nieludzkich pod „jednym dachem”.
wizualizacja
© Christina Vanhoof
W projektowanej architekturze zostały wyodrębnione cztery główne przestrzenie: dostępna dla gości, spotkania ludzi i zwierząt, zamieszkiwania zwierząt oraz domu prywatnego zarządcy zagrody. Projektowane budynki budowane są z naturalnych materiałów, co nawiązuje do wiejskich zabudowań na przykładzie architektury kaszubskiej. Drewniana konstrukcja widziana zarówno we wnętrzach, jak i na zewnątrz, tworzy płynne przejście między tymi środowiskami. Zaakcentowane zostały pionowe podziały elewacji. Układ otworów jest asymetryczny i wynika z układu funkcjonalnego we wnętrzach.
wizualizacja
© Christina Vanhoof
Strefę spotkania ludzi i zwierząt wyznaczają dwie kamienne ściany. Dawniej rozdzielające świat ludzi i zwierząt, w miejskiej zagrodzie stają się symbolem ponownego spotkania obu istot. Strefa funkcjonuje przez cały rok, zachęca do spotkania się „twarzą w twarz” ludzi i zwierząt. Pastwiska stanowią powierzchniowo największą część miejskiej zagrody. To dla kóz i owiec pełni również funkcję przestrzeni spotkania istot ludzkich i nieludzkich. Pod dozorem pracowników zagrody, człowiek ma możliwość bezpośredniego przywitania się ze zwierzęciem oraz obserwacji jego zachowań. Zasadzone na pastwisku drzewa owocowe są dodatkowym źródłem cienia dla zwierząt w cieplejsze dni. Kawiarnia i niewielki sklepik zostały zaprojektowane od południowo-wschodniej strony działki, zapewniają bliskość pastwiska oraz ogrodu, a także optymalne oświetlenie wnętrz. Przestrzeń przewidziana została dla trzydzieściorga gości odwiedzających miejską zagrodę indywidualnie. Elementy wyposażenia wnętrza wykonano z materiałów naturalnych lub pochodzących z odzysku. Kolorystyka utrzymana jest w neutralnych tonach z akcentem kolorystycznym w postaci ciemnozielonej lady oraz półek. W sali warsztatowo-wykładowej zaproponowano meble o regulowanej wysokości, co pozwala na ich dostosowanie w zależności od okazji oraz wieku uczestników. Niezbędnym elementem w miejskiej zagrodzie jest strefa zmiany obuwia oraz odzieży, a także umywalka, umieszczone na styku przestrzeni dla ludzi oraz zwierząt. Drewniany taras otacza budynki od strony południowo-zachodniej. Jest miejscem odpoczynku w bliskości zwierząt i zieleni.
Christina Vanhoof
Ilustracje: © Autorka
