W samym centrum Warszawy, w cieniu Sejmu i ambasad, znajduje się Jazdów – osiedle domków fińskich, które przetrwało dekady jako unikatowy fragment miasta. Projekt dyplomowy Julii Arcyz, absolwentki ASP w Gdańsku, to nowoczesna i osobista wizja rewitalizacji tej przestrzeni – z poszanowaniem jej historii, społecznego charakteru i emocjonalnego znaczenia.
schemat
© Julia Arcyz
Autorski projekt Mój Jazdów to propozycja empatycznej i odpowiedzialnej rewitalizacji tego terenu. Główną ideą pracy było stworzenie przestrzeni, która nie zapomina o przeszłości, ale świadomie otwiera się na przyszłość – uwzględniając potrzeby mieszkańców, kontekst historyczny i społeczne znaczenie miejsca. Projekt ten nie tylko nawiązuje do dziedzictwa miejsca, lecz także do osobistych doświadczeń autorki – domek nr 10/8 należał do jej rodziny i to właśnie ten budynek stał się punktem wyjścia dla koncepcji traktującej przestrzeń jako nośnik pamięci.
wizualizacja © Julia Arcyz 
przestrzeń, która opowiada historie
Proces projektowy oparto na solidnych fundamentach badawczych – Julia Arcyz przeprowadziła terenowe analizy, autorskie spacery badawcze oraz wywiady z mieszkańcami. Zebranie relacji osobistych, archiwaliów i obserwacji pozwoliło na stworzenie projektu głęboko osadzonego w realiach miejsca. Dzięki temu "Mój Jazdów" staje się nie tylko dokumentem projektowym, ale także refleksją o tożsamości i roli architektury jako narzędzia społecznej empatii.
W koncepcji pojawia się szereg interwencji przestrzennych – od rewitalizacji przestrzeni wspólnych, przez stworzenie "Ścieżki Wspomnień", ogrodu społecznego i oranżerii warsztatowej, aż po miejsca integracji lokalnej społeczności z paleniskiem i przestrzenią wypoczynkową. Część działań ma również charakter terapeutyczny i przyrodniczy – jak odtworzenie kąpieli borowinowych czy ogrody deszczowe służące mikroretencji wody.
wizualizacja © Julia Arcyz 
rewitalizacja oparta na trosce i współodpowiedzialności
Projekt zakłada szereg rozwiązań proekologicznych i społecznych. W szczególności zwraca uwagę przemyślana adaptacja przestrzeni dla różnych użytkowników: osób z niepełnosprawnościami, seniorów, rodzin z dziećmi i rowerzystów. Projektowana infrastruktura – w tym mała architektura, oświetlenie i oznakowanie – służy nie tylko funkcjonalności, ale też budowaniu lokalnej wspólnoty.
Szczególną rolę w projekcie pełni przestrzeń dawnego Szpitala Ujazdowskiego, która zyskuje nowe funkcje jako strefa działań edukacyjnych i kulturowych. Otwarcie tego miejsca na działania społeczne ma wzmacniać lokalną tożsamość, budować relacje międzyludzkie i promować kulturę współtworzenia.
wizualizacja © Julia Arcyz 
Julia Arcyz podkreśla, że projektowanie przestrzeni to proces, który zaczyna się od słuchania. Jej podejście do architektury jest humanistyczne i refleksyjne – nie zakłada rewolucji, lecz powolne, uważne kształtowanie miejsca w zgodzie z jego historią, atmosferą i realnymi potrzebami użytkowników.
architektura jako nośnik doświadczeń
Mój Jazdów to projekt, który nie tylko szanuje przeszłość, ale również daje jej nowe życie. W duchu zrównoważonego rozwoju i współodpowiedzialności, pokazuje, że rewitalizacja nie musi oznaczać radykalnej zmiany, ale może być procesem troski, empatii i odbudowy relacji. Praca Julii Arcyz to nie tylko wizja przestrzenna, ale manifest o tym, że architektura może być blisko człowieka – jego wspomnień, emocji i codziennych doświadczeń.
wizualizacja © Julia Arcyz 
Dzięki zdobytemu doświadczeniu zawodowemu w Mediolanie oraz pracy w branży kreatywnej jako art designer, autorka potrafi łączyć wrażliwość przestrzenną z narracyjnym myśleniem. Jej projekt to przykład nowoczesnego podejścia do projektowania, które buduje nie tylko miejsca, ale i opowieści – otwarte na dialog, współtworzenie i przyszłość.
