Magdalena Raźny —
podcast #3 z cyklu „Fundamenty”
Odcinek oraz cały cykl dostępne są także w serwisach Soundcloud i Spotify:
W kolejnym odcinku cyklu „Fundamenty” rozmawiamy z Magdaleną Raźny, która opowiada o swoich doświadczeniach na wymianie studenckiej w portugalskiej Covihli. Rozmowa to nie tylko opowieść o wyjeździe, ale i refleksja nad tym, jak tymczasowa zmiana miejsca zamieszkania potrafi poszerzyć perspektywę młodego projektanta. Czy praca w portugalskim biurze różni się od tej w Polsce? Jakie wartości można wynieść z takiego doświadczenia i jak wpływa ono na podejście do zawodu?
© Magdalena Raźny
Magdalena Raźny
Absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, której zawodowe zainteresowania obejmują zarówno projektowanie wnętrz, jak i obiektów użyteczności publicznej. Zderzenie z różnorodnymi podejściami do projektowania – od niemieckiego uporządkowania po portugalską swobodę – pozwoliło jej lepiej zrozumieć znaczenie kontekstu kulturowego w procesie twórczym.
Architektura jest dla niej formą wyrazu, która łączy funkcjonalność z estetyką, a jednocześnie stanowi odpowiedź na potrzeby społeczne i kulturowe. Postrzega ją jako sztukę kształtowania przestrzeni, która nie tylko służy użytkownikom, ale również wpływa na ich codzienne doświadczenia, emocje i relacje z otoczeniem.
© Magdalena Raźny
Jej podejście do architektury kształtowało się zarówno podczas studiów na Politechnice Krakowskiej, jak i w trakcie zagranicznych wymian w ramach programu Erasmus. Nauka w Niemczech i Portugalii umożliwiła jej poznanie różnorodnych sposobów myślenia o przestrzeni — odmiennych tradycji projektowych, relacji z otoczeniem i ról, jakie architektura pełni w codziennym życiu. To doświadczenie nauczyło ją, że dobre projektowanie zaczyna się od umiejętności słuchania miejsca, jego kontekstu i ludzi, którzy będą z tej przestrzeni korzystać.
© Magdalena Raźny
Magdalena Raźny pasjonuje się podróżami, odkrywaniem nowych kultur oraz sztuką, co przekłada się na jej twórczą wrażliwość. Spotkania z nowymi miejscami i ludźmi inspirują ją do szukania indywidualnych rozwiązań i odważnego eksperymentowania z formą. Architektura nie jest dla niej sztywną dyscypliną — to żywy, zmienny język, którym można opowiadać o tożsamości, potrzebach i marzeniach.
