Przedmiotem pracy dyplomowej jest projekt stołówki znajdującej się w budynku przy ulicy św. Rocha 11 w Poznaniu. Zakres projektowanej przestrzeni to parter ze strefą wejściową oraz część pierwszego piętra, w której mieści się stołówka. Projekt funkcjonalny zakłada przestrzenie służące do spożywania posiłków oraz miejsca pracy bądź nauki, zarówno indywidualnej, jak i zespołowej.
przekroje
© Paulina Olejniczak
Zaprojektowano harmonijne i ergonomiczne przestrzenie, przygotowane, by spożywać w nich posiłki, sprzyjające koncentracji i kreatywności. Przykładając szczególną wagę do zasad projektowania uniwersalnego, eliminujemy bariery architektoniczne, które mogłyby stanowić przeszkodę dla osób z niepełnosprawnościami.
rzut
© Paulina Olejniczak
W projekcie wnętrz podkreślono istotne elementy konstrukcyjne budynku, takie jak słupy i podciągi, które wprowadzają rytm i przejrzysty podział przestrzeni. Stylizacja nawiązuje do modernistycznego charakteru obiektu, uzupełnionego o kolor przewodni harmonizujący z identyfikacją wizualną Politechniki Poznańskiej. Przemyślany podział na strefy funkcjonalne umożliwia optymalne wykorzystanie potencjału obiektu. Każdy obszar ma swoją funkcję, co ułatwia orientację oraz sprzyja efektywności i komfortowi korzystania z przestrzeni — stołówka staje się miejscem nie tylko spożywania posiłków, ale również spotkań, pracy i relaksu.
rzuty
© Paulina Olejniczak
W procesie projektowania harmonijnej przestrzeni, kluczowe są równowaga i rytm poszczególnych elementów tworzących wnętrze. Wprowadza to statyczność kompozycji bez rozpraszania użytkownika. Najbardziej komfortowy dla oka, w bieżącym rozeznaniu kultury i naszego położenia geograficznego, jest podział odcinka w stosunku a/b=1.6, co można przybliżyć do relacji równej 3:2. Tak też zostały podzielone panele fornirowane i te ze stali nierdzewnej znajdujące się na ścianach w poszczególnych pomieszczeniach. Stanowią one tło dla zaaranżowanej przestrzeni korespondujące z codzienną scenerią, czyli meblami, posadzką, stropem, również ludźmi gromadzącymi się w pomieszczeniach. Dobór poszczególnych elementów wystroju, wpisuje się w sposób, w jaki nasz wzrok potrafi określić relacje dwóch kolorów.
wizualizacja
© Paulina Olejniczak
W projekcie częste jest połączenie koloru niebieskiego na szarym tle, co daje obraz lekko zielonkawej struktury, którą możemy zauważyć w barwie nalotowej stali, będącej materiałem mebli czy paneli ściennych. Dobór zarówno materiałów, jak i mebli został uzupełniony o autorskie projekty oraz detale. Dla utrzymania spójności koncepcji każdego z pomieszczeń, zastosowano podział na trzy główne barwy. Szary — jako stonowana baza powierzchni płaskich, takich jak strop, posadzka czy część ścian (również jako detale wykończone stalą czy aluminium, wyróżniające się jednak odmiennym sposobem odbicia światła od powierzchni przedmiotu). Niebieski — podkreślający konstrukcje podciągów i słupów, wyszczególnia również mniejsze meble, krzesła, pufy czy stoliki przy sofach. Żółty — stanowiący przełamanie chłodnej, jednolitej w temperaturze kolorystyki, będący kolorem komplementarnym dla niebieskiego. Widoczny jest w strukturze półtransparentnych przegród. Kolory dobrane są w proporcji 6:3:1 dla szarości, niebieskiego, żółtego.
wizualizacja
© Paulina Olejniczak
Dzięki obraniu tych parametrów, można odczuć we wnętrzu harmonię i równowagę. Aby nadać wnętrzu bardziej industrialny charakter i optycznie poszerzyć linie wertykalne pomieszczenia, usunięto podwieszany sufit zakrywający instalacje, w tym wentylację pomieszczeń.
aneks artystyczny
© Paulina Olejniczak
Paulina Olejniczak
Ilustracje: © Autorka