Miasto nie zawsze sprzyja odpoczynkowi. Gęsta zabudowa, hałas, brak zieleni, natłok bodźców sprawiają, że codzienne funkcjonowanie staje się wyzwaniem. W takiej przestrzeni znalezienie miejsca, które faktycznie wspiera zdrowie psychiczne, wydaje się niemal niemożliwe. Projekt Patrycji Małoty z Politechniki Krakowskiej, stworzony pod opieką dr Bartosza Dendury udowadnia, że architektura może być czymś więcej niż tłem codzienności. Może wspierać, leczyć i poprawiać komfort życia.
widok z lotu ptaka
© Patrycja Małota
miejsce, które dostosowuje się do człowieka
Miejskie Centrum Zdrowia Psychicznego w Krakowie to nie tylko budynek. To przestrzeń, która zmienia swoje oblicze w zależności od potrzeb użytkowników. Lokalizacja przy alei Jana Pawła II, w sąsiedztwie Nowohuckiego Centrum Kultury, pozwala na połączenie terapeutycznych funkcji obiektu z otaczającą przestrzenią publiczną. Neuroarchitektura, czyli dziedzina badająca wpływ przestrzeni na emocje i zachowanie człowieka, odegrała kluczową rolę w procesie projektowym. Nie jest to klasyczny obiekt medyczny z zimnymi korytarzami i sterylnymi wnętrzami. To przestrzeń, która odpowiada na emocje, otula i daje poczucie bezpieczeństwa.
makieta
© Patrycja Małota
przestrzeń indywidualna i wspólna
Podział budynku na strefę terapii indywidualnej oraz terapii grupowej odzwierciedla dwa kluczowe aspekty procesu zdrowienia. Czasem niezbędne jest odosobnienie, skupienie na sobie, wyciszenie. Modułowa struktura przestrzeni indywidualnej sprzyja temu procesowi. Pomieszczenia nie są jednak jednolite ani surowe. Każdy z nich jest lekko przesunięty, co symbolizuje unikalność pacjentów i konieczność indywidualnego podejścia do terapii. W przeciwieństwie do niej, strefa terapii grupowej przyjmuje bardziej zwartą formę. Minimalistyczne wnętrza, brak podziałów, przestronność i przejrzystość podkreślają znaczenie wspólnoty i siły, która tkwi w relacjach międzyludzkich.
elewacje, przekrój A-A
© Patrycja Małota
materiał wspierający zdrowie
Elewacja budynku nie jest jedynie elementem wizualnym, ale odgrywa kluczową rolę w komforcie użytkowników/użytkowniczek. Zastosowanie szkła profilowego wypełnionego aerożelem sprawia, że wnętrza są naturalnie doświetlone rozproszonym światłem, co ma pozytywny wpływ na samopoczucie pacjentów. Aerożel doskonale izoluje termicznie, regulując temperaturę wewnątrz budynku. Nie tylko zmniejsza to zużycie energii, ale też tworzy optymalne warunki dla terapii. Fasada budynku staje się zatem nie tylko barierą oddzielającą wnętrze od zewnętrza, ale także narzędziem terapeutycznym, wpływającym na nastrój i komfort przebywania w przestrzeni.
wizualizacja
© Patrycja Małota
wizualizacja
© Patrycja Małota
Projekt Patrycji Małoty zdobył uznanie nie tylko na uczelni, ale również na arenie międzynarodowej. Drugie miejsce w konkursie Aerogel Architecture Award 2024 oraz tytuł laureata w konkursie im. Marszałka Marka Nawary „Respectus” na najlepszą pracę magisterską dotyczącą zagadnień związanych z Województwem
Małopolskim świadczą o jego innowacyjności i znaczeniu dla współczesnej architektury. To dowód na to, że przestrzeń może być czymś więcej niż tylko budynkiem – może realnie wpływać na nasze życie, zdrowie i samopoczucie.
wizualizacja
© Patrycja Małota
wizualizacja
© Patrycja Małota
