Kliknij i zobacz jak w prosty sposób opublikować swój projekt w A&B
Zostań użytkownikiem portalu A&B i odbierz prezenty!
Zarejestruj się w portalu A&B i odbierz prezenty
maximize

Agnieszka Łuksik – muzeum dolmenu w Portugalii

14 kwietnia '20

Agnieszka Łuksik z Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej zaprojektowała muzeum w Aldeia da Mata. Projekt pt. „Dolmeneum” to praca dyplomowa wykonana pod kierunkiem dr hab. Anny Bać prof. PWr.

Aldeia da Mata w Portugalii to miejsce znane z pozostałości megalitycznych. Studentka postanowiła wykorzystać jego potencjał, tworząc specjalny obiekt. Nazwa „Dolmeneum” jest połączeniem dwóch słów: dolmen oraz muzeum. Dużym wyzwaniem architektonicznym dla autorki było stworzenie budynku, który jak najmniej ingeruje w zastany krajobraz, a ze względu na lokalizację jest niemal samowystarczalny.

Projekt pt.
„Dolmeneum” © Agnieszka Łuksik

„Dolmeneum” znajduje się na wzgórzu

© Agnieszka Łuksik

dolmen w centrum uwagi

Autorka stworzyła dwa dziedzińce oraz ścieżkę muzeologiczną prowadzącą do obiektu. Pierwszy dziedziniec — horyzontalny, umiejscawia dolmen w centrum wydzielonego podwórza. Krużganek tworzy szklana kładka ze zintegrowaną fotowoltaiką. Jest to przestrzeń, gdzie turyści mogą podziwiać relikt przeszłości i odpoczywać. To, co współczesne i dawne, przenika się wzajemnie. Stworzony krużganek nie przesłania dolmenu, delikatnie wtapiając się w krajobraz. Drugi dziedziniec — wertykalny, stawia zwiedzającego w dosłownym sercu budynku. Obserwator, znajdując się we wnętrzu, może podziwiać tajemniczą naturę megalitu. Jest to również przestrzeń wystawiennicza i edukacyjna. Jak twierdzi Agnieszka Łuksik:

Oba dziedzińce ze sobą prehistoryczne i współczesne stulecia sprawiając, że wieczny dolmen jest elementem spajającym czas i historię tego miejsca.

Projekt pt.
„Dolmeneum” © Agnieszka Łuksik

koncepcja projektu

© Agnieszka Łuksik

odkrywanie megalitu

Sposób prowadzenia platformy dookoła dolmenu koncentruje uwagę widzów na megalicie, a architektura wykonana ze szkła, całkowicie wtapia się w krajobraz. Tak o projekcie mówi autorka:

Początkowo wybrałam kształt typowego krużganka, którego jeden bok wydłużyłam ze względu na widoczność dolmenu w prześwicie w korytarzu na poziomie -1. Zapewnia on stały kontakt wzrokowy dorosłego widza z megalitem. Dzieci mogą oglądać fragmenty dolmenu odbijające się w lustrach powieszonych w korytarzu. W ten sposób klasyczny w rzucie krużganek-kładka, zachował swoją pierwotną funkcję, jaką była komunikacja.

Projekt pt. „Dolmeneum” © Agnieszka Łuksik

platforma jest prowadzona wokół dolemnu

© Agnieszka Łuksik

Zejście do muzeum zaprojektowano bezpośrednio ze szlaku turystycznego, który miękko opada w terenie. Wejście do części wystawienniczych znajdujących się na poziomie -1 oraz zejście z kładki na poziomie 0 nie jest przypadkowe. Oba znajdują się od strony wschodniej, czyli tej samej co prehistoryczne wejście. Widz zostaje wprowadzony do wnętrza, a jego oczom ukazuje się widok dolmenu ustawionego na konstrukcji podtrzymującej głazy. Światło słoneczne delikatnie rozjaśnia obiekt i stwarza niepowtarzalne warunki do obserwacji.

Projekt pt. „Dolmeneum” © Agnieszka Łuksik

specjalna konstrukcja podtrzymuje głazy

© Agnieszka Łuksik

podziemne muzeum

Turysta prowadzony jest przez wystawy zmienne i czasowe, które informują go o megalicie, a także o historii pobliskiego miasta i regionu. Proces odkrywania obiektu kończy wyjście na kładkę na poziomie 0. Dopełnieniem ścieżki jest kontynuacja szlaku turystycznego i spojrzenie na dolmen z odmiennej perspektywy wału widokowego.

muzeum znajduje się pod ziemią

© Agnieszka Łuksik

Odpowiadając na problem zmian klimatycznych, „Dolmeneum” zostało zaprojektowane zgodnie z założeniami architektury zrównoważonej z zastosowaniem rozwiązań low-tech. Projektując muzeum pod ziemią, autorka uwzględniła zastosowanie wykopanej gleby do usypania wału widokowego, a także do wykonania ścian w konstrukcji ubijanej.

„Dolmeneum” to architektura zacierająca granice pomiędzy obserwatorem a naturą, pozwalająca na kontemplacje prehistrorycznego piękna.

 

oprac.: Dobrawa Bies

ilustracje dzięki uprzejmości Agnieszki Łuksik

Głos został już oddany

Stojące i wiszące kotły kondensacyjne dużej mocy
SPACE Designer
INSPIRACJE