Zobacz w portalu A&B!
Zostań użytkownikiem portalu A&B i odbierz prezenty!
Zarejestruj się w portalu A&B i odbierz prezenty
maximize

Michalina Frątczak – „Na skraju. Rozbudowa i adaptacja Sanktuarium oraz Domu Pielgrzyma”

01 maja '20
Dane techniczne
Typ: praca dyplomowa magisterska
Rok obrony: 2018
Nazwa: „NA SKRAJU. ROZBUDOWA I ADAPTACJA SANKTUARIUM ORAZ DOMU PIELGRZYMA NA MIEJSCE WYCISZENIA. PRZYLĄDEK ESPICHEL. PORTUGALIA”
Autor: Michalina Frątczak
Uczelnia:
Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej
Promotor:
dr hab. Jakub Szczepański, prof. nadzw. PG

Gdy po raz pierwszy odwiedziłam przylądek Espichel, w pamięć zapadł mi widok delikatnych chmur kłębiących się nieco ponad głowami, rozmywających jednocześnie sylwetę sanktuarium, którego krępe wieże wybijały się ku niebu. Cienie chmur galopowały to po uklepanej glebie w kolorze sjeny palonej, to po ścianach i dachach budynków, którym tak daleko do perfekcji, jak blisko do człowieka i jego słabości.

Projekt „Na skraju. Rozbudowa i adaptacja Sanktuarium oraz Domu Pielgrzyma na Miejsce Wyciszenia. Przylądek Espichel. Portugalia” jest odpowiedzią na przyspieszające tempo życia i nieustanny przepływ informacji przy jednoczesnym zaniedbywaniu tego, co jest istotą bytu człowieka. Autorka pracy proponuje stworzenie Miejsca Wyciszenia dla osób na skraju wyczerpania fizycznego, czy, co ważniejsze, emocjonalnego.

aksonometria; ©
Michalina Frątczak

całość założenia — aksonometria

© Michalina Frątczak

Praca porusza różnorakie kwestie dotyczące adaptacji popadającego w ruinę piętnastowiecznego kompleksu obiektów zabytkowych oraz wprowadzenie nowego budynku w istniejącą tkankę w sposób niezakłócający tożsamości miejsca. Zastosowano jedynie takie środki architektonicznego wyrazu, które podkreślają surowość i ascetyczność idei.

cisza, światło, cień, skraj, oddech, bezkres

To zestaw pojęć, które przyświecały projektowi zarówno w fazie inicjalnej, jak i na dalszych etapach pracy, by na końcu pojawić się w detalu architektonicznym.

Praca porusza takie zagadnienia projektowokonserwatorskie, jak adaptacja ruiny na recepcję oraz pomieszczania biurowe, restauracja Domu Pielgrzyma, adaptacja i rozbudowa Domu Opery oraz wszczepienie nowego obiektu mającego mieścić bibliotekę, restaurację, salę warsztatową i „kąpielownię”. Z przeprowadzonych analiz wynika, że powyższy dobór funkcji umożliwiłby utrzymanie równowagi finansowej sanktuarium, a jednocześnie wpisał się w charakter miejsca.

Dom Pielgrzyma,
przekrój 3D; © Michalina Frątczak

Dom Pielgrzyma, przekrój 3D

© Michalina Frątczak

Od samego początku głównym założeniem projektu była minimalna ingerencja w istniejący obiekt oraz otoczenie. Miejsce zdeterminowało podejście, z jakim tworzono projekt.

adaptacja ruiny na recepcję

Budynek został zaprojektowany jako swoista brama naprowadzająca na proponowaną oś kompozycyjną założenia, na której końcu wprowadzono nowe kubatury. Budynek zaprojektowano po wewnętrznym obrysie istniejących ruin. Zabieg ten miał podkreślić istniejące korony murów poprzez wprowadzenie bardzo prostej i monolitycznej formy.

restauracja Domu Pielgrzyma

Dokonano podziału Domu Pielgrzyma na sekcje: jednostka minimum (samotnie, cele); lokum rodzinne; dormitorium.

Dom Pielgrzyma, rzuty; © Michalina Frątczak

Dom Pielgrzyma, rzuty

© Michalina Frątczak

W pomieszczeniach z ograniczonym dostępem światła dziennego zaproponowano rozwiązanie typu open space, w których funkcję sypialną pełnią specjalnie zaprojektowane przesuwne moduły.

ruiny Domu Opery

Zaproponowano przywrócenie obiektowi jego dawnej funkcji — sali koncertowej. W myśl głównej koncepcji założenia — architektury malowanej światłem — zaprojektowane zadaszenie wprowadza efekt studni świetlnej, dzięki której promienie grają na scenie opery. Konieczne było zaprojektowanie przestrzeni obsługującej.

Dom Opery — nowo
projektowane zadaszenie i świetlik podkreślający strukturę istniejących ścian kamiennych; © Michalina Frątczak

Dom Opery — nowo projektowane zadaszenie i świetlik podkreślający strukturę istniejących ścian kamiennych

© Michalina Frątczak

ogród w ruinach

Ogród stanowi integralną część nieformalnego traktu kamiennego wiodącego przez całe założenie. W projekcie zaproponowano umieszczenie platform widokowych na różnych wysokościach, tak by stworzyć miejsca sprzyjające wypoczynkowi oraz podziwianiu roztaczającej się z nich panoramy. Ogród skupia się na idei przemijania oraz jej akceptacji.

ogród w ruinach
skupia się na idei przemijania oraz jej akceptacji; © Michalina Frątczak

ogród w ruinach skupia się na idei przemijania oraz jej akceptacji

© Michalina Frątczak

nowo projektowany obiekt: restauracja, biblioteka, sala warsztatowa

Budynek został wpisany w sześciometrową skarpę tak, by nie zakłócać przedpola kompozycyjnego sanktuarium. Ważna dla niego jest gra światła i cienia podkreślająca czystą formę budynku oraz fakturę użytych materiałów. Szklana fasada wraz z jej systemem rotacyjnych paneli dematerializuje granicę wnętrza i zewnętrza. Wiele rozwiązań technicznych niepostrzeżenie wprowadza budynek w XXI wiek.

nowy budynek,
restauracja; © Michalina Frątczak

nowy budynek, restauracja

© Michalina Frątczak

nowo projektowany obiekt: „kąpielownia”

Na południe od biblioteki ulokowano „kąpielownię” pełniącą funkcję terapeutyczną. Jest to seria niecek wodnych o różnych właściwościach, wpisanych w otaczający krajobraz. Zachodnia ekspozycja sprzyja momentom zadumy u schyłku dnia. Na osi północ–południe łączącej sanktuarium z pobliską latarnią morską, by dopełnić kompozycję przestrzenną oraz wzmocnić relację sanktuariumlatarnia morska, zaproponowano kładkę pieszą.

widok z niecek
wodnych sprzyjający kontemplacji u schyłku dnia; © Michalina Frątczak

widok z niecek wodnych sprzyjający kontemplacji u schyłku dnia

© Michalina Frątczak

architektura zrównoważona

Projekt był rozwijany w bezpośredniej relacji z otaczającą naturą. To ona determinowała wiele zastosowanych rozwiązań, jak choćby użycie energii wiatrowej w systemie tunelowych turbin wiatrowych. Analizie została również poddana flora, bardzo ważna w tym projekcie. Zaproponowane materiały w większości są naturalne, produkowane lokalnie, na przykład korek, którego mieszaninę z żywicą akrylową zaproponowano jako ocieplenie budynków.

 
Michalina FRĄTCZAK

© Autorka

Głos został już oddany

Okna dachowe FAKRO GREENVIEW – nowy standard na nowe czasy
Okna dachowe FAKRO GREENVIEW – nowy standard na nowe czasy
Lakiery ogniochronne UNIEPAL-DREW
PORTA BY ME – konkurs
INSPIRACJE