Integracja mieszkańców i przyrody połączona tradycyjną zabudową — to projekt Domu Gospodyń Wiejskich wraz z Centrum Mieszkańca w Mojej Woli stworzony przez Zofię Sobieraj z Wydział Architektury Politechniki Wrocławskiej. Praca nie tylko wykonana jest w zgodzie ze środowiskiem, ale też odpowiada na realne potrzeby mieszkańców okolicznych wsi. Została wyróżniona drugą nagrodą w Ogólnopolskim konkursie na dyplom prośrodowiskowy.
Praca obejmuje projekt Domu Gospodyń Wiejskich, przestrzeni przeznaczonej nie tylko dla pielęgnowania potrzeb i zwyczajów ludzkich, ale też dla zwierząt i otaczającej przyrody.
wizualizacja dziedzińca
proj.: Zofia Sobieraj
odpowiedź na brak infrastruktury w małej miejscowości
Projekt zlokalizowano w osadzie Moja Wola, położonej we wsi Sośnie, oddalonej 25 kilometry na południe od Ostrowa Wielkopolskiego. Okolica cechuje się wysokimi walorami krajobrazowymi oraz wartością przyrodniczą i historyczną. Teren opracowania sąsiaduje z dawnym Pałacem Myśliwskim.
orientacja
proj.: Zofia Sobieraj
Autorka zwraca uwagę na słabą dostępność mieszkańców do podstawowych usług związaną z brakiem odpowiedniej infrastruktury i komunikacji, przez co daleko położone Urząd Gminy i placówki medyczne stają się niedostępne.
Symbolem i główną inspiracją do powstania projektu stały się Koła Gospodyń Wiejskich, które są reprezentacją integracji społeczności wiejskiej i więzi międzyludzkich, które mają pozytywny wpływ na kultywowanie tradycji i lokalnych zwyczajów
– komentuje autorka.
elewacja wschodnia
proj.: Zofia Sobieraj
Obiekt składa się z trzech budynków, z czego budynki A i B połączone są wspólnym dachem. Budynek C, gospodarczo-garażowy, funkcjonuje osobno i usytuowany jest w miejscu istniejących garaży. W głównym budynku – A – znajduje się centrum integracji mieszkańców. Służy on również jako miejsce spotkań Koła Gospodyń Wiejskich i pełni funkcje rekreacyjną i integracyjną.
koncepcja zagospodarowania terenu
proj.: Zofia Sobieraj
W Centrum Mieszkańca zlokalizowanym w budynku B zaprojektowano tymczasowe gabinety lekarskie, urzędnicze, a także sale spotkań dla spółdzielni mieszkaniowej. Tam znajduje się również fragment ścieżki edukacyjnej, która jednocześnie służy jako bariera między gabinetami, a warsztatem stolarskim.
dla mieszkańców ludzkich i nie tylko
Integralną częścią projektowanej architektury jest kurnik, który nawiązuje do przydomowych kurników popularnych w okolicznych wsiach. Umieszczony w budynku B jest oddzielony od miejsc przebywania ludzi. Sąsiaduje z nim pomieszczenie pomocnicze dla opiekuna zwierząt, a także strefa nocna dla kur z grządkami i gniazdami oraz strefa dzienna, a tam pochylnie, baseny piaskowe, karmniki i poidła. Mieści on około 20 ptaków.
wizualizacja - widok na wolny wybieg z wnętrza budynku
proj.: Zofia Sobieraj
wizualizacja - widok na kurnik
proj.: Zofia Sobieraj
Ponadto, kurnik posiada dodatkową wentylację mechaniczną. Część wolnego wybiegu znajduje się między budynkami, dzięki temu użytkownicy mogą swobodnie oglądać kury z wnętrz.
Autorka podkreśla, jak ważne w projektowaniu było dla niej manifestowanie zmniejszania wpływu architektury na otaczający nas krajobraz. Dlatego budynki zaprojektowano w konstrukcji szkieletowej z drewna pozyskanego z lokalnego tartaku. Tak jak sąsiednie budynki i pobliski zabytkowy pałac, tak i Dom Gospodyń Wiejskich pokryty został panelami z kory dębowej. Można je wykonać z odpadów drzewnych pozyskanych podczas trzebieży – cięć pielęgnacyjnych regularnie wykonywanych w pobliskich lasach gospodarczych.
schemat występowania korzeni na terenie
proj.: Zofia Sobieraj
W opracowaniu zadbano o zachowanie istniejących na terenie drzew oraz niezaburzenie ich rozwoju. Dlatego przed rozplanowaniem miejsca wystąpienia mikropali, na których posadowiony jest budynek, przewidziano przeprowadzenie sondy geotechnicznej. Jej celem jest wskazanie miejsc występowania korzeni drzew.
Praca Zofii Sobieraj to subtelny projekt o wielkim przesłaniu – pokazuje, jak ważne w architekturze jest tworzenie miejsc służących potrzebującym przy jednoczesnym poszanowaniu przyrody. Projekt zajął drugie miejsce ex aequo w Ogólnopolskim konkursie na dyplom prośrodowiskowy organizowanym przez Politechnikę Warszawską w kategorii prac inżynierskich. Promotorką pracy dyplomowej była dr hab. Joanna Jabłońska.
Pierwsze miejsce w kategorii zajął projekt Justyny Zwiernik – Ekologiczna willa miejska na Bartoszowicach.
Maria Cipińska
